بررسي تطبيقي الگوي سفر قهرمان كريستوفر ووگلر در انيميشن هاي ميازاكي و دورۀ رنسانس ديزني مطالعۀ موردي پري دريايي، ديو و دلبر ، همسايۀ من توتورو و شهر اشباح

الگوي سفرقهرمان ووگلر، الگويي شناخته شد درفيلمنامه نويسي هاليودي است.باتوجه به همزماني همكاري ووگلردرپروژه هاي ديزني باشكل گيري آنچه رنسانس ديزني خوانده مي شود و پيروي انيميشن هاي متاخرديزني از اين ساختار،اين مقاله قصد داردپس ازبررسي ساختارسفرقهرمان زن دردوانيميشن محبوب دورۀ رنسانس ديزني - پري دريايي(1989)،ديو و دلبر(1991)و دو انيميشن محبوب ميازاكي همسايۀ من توتورو(1988) ، شهر اشباح(2001) ، بررسي كندكه سفر قهرمانان زن ميازاكي چه تفاوتي با قهرمانان زن ديزني دارد و چه وجوه تفارقي ميان اين دو دسته انيميشن است كه روايت ميازاكي را از ديزني متمايز كرده و باعث ميشودتجربۀ اين انيميشنهابراي مخاطب متفاوت باشد.اين پژوهش توصيفي - تحليلي بوده و مشخص مي‌كند با وجود تطابق روايت ميازاكي با الگوي سفر قهرمان،پدرسالارانه نبودن جهان ميازاكي، وجود شخصيت هاي مكمل زني كه درسفر قهرمان زن اثر گذارند،نبود آنتاگونيست سنتي كه در تمام داستان نقاب سايه را به چهره مي زند،فعال بودن قهرمان زن در تمام طول سفر،تحول بيشتر آنها و متنوع بودن اكسير قهرمان از عواملي هستندكه سفر قهرمانان زن ميازاكي را از ديزني متمايز مي كند.همچنين استفاده از نقاط اوج آرام در برابر نقاط اوج فيزيكي ديزني كه درآنها سايه نابود مي شود، تجربۀ متفاوتي را براي مخاطب رقم مي زند و شخصيت،روايت و جهان ميازاكي را از ديزني متمايزمي كند.