مطالعه موانعِ انساني شكل گيريِ اعتمادِ سريع در زنجيره تامين بشردوستانه

در شبكه هاي سريع شكل گرفته (HFN) وجود اعتماد سريع جهت ايجاد فضاي همكاري و هماهنگي لازم ميان اعضاي درگير در خدمت رساني به ذينفعان و حادثه ديدگان امري حياتي است. هدف اين پژوهش مطالعه موانع انساني اثرگذار بر شكل گيري اعتماد سريع در زنجيره تامين بشردوستانه يا همان شبكه هاي پاسخ به بحران در زلزله هاي اخير (1390-1399) بوده است. اين پژوهش در دسته مطالعات توصيفي و از نوع تحليلي-رياضي است. به منظور شناسايي ليست اوليه عوامل اثرگذار بر اعتماد سريع از ادبيات پژوهش و سپس به كمك پنل خبرگي موانع انساني شكل گيري اعتماد سريع در شبكه هاي مديريت بحران يا همان HSC مورد بحث و بررسي و تاييد قرار گرفت. در مرحله بعد، به كمك روش بهترين بدترين خاكستري گروهي (GG-BWM) وزن نسبي اين عوامل استخراج شد. هفت تن از خبرگان حوزه مديريت بحران كه در زلزله هاي اخير درگير بوده اند، در اين پژوهش مشاركت داشتند. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه عدم قطعيت ناشي از مشخص نبودن نقش افراد خدمت دهنده و داوطلبين بومي مهم ترين مانع انساني در شكل گيري اعتماد سريع در شبكه موقت مديريت بحران محسوب مي شود. دومين مانع مهم از نظر خبرگان نيز عدم اطلاع رساني دقيق و بموقع نسبت به خدمات قابل عرضه و زمانبندي جبران خسارات به آسيب ديدگان بدست آمده است. نتايج اين پژوهش مي تواند به سياستگذاران و مديران حوزه مديريت بحران كشور، در امر اعتمادسازي و ارتقاي سطح همكاري و هماهنگي ميان افراد و سازمان هاي درگير در مراحل مختلف مديريت بحران كمك نمايد.