بهبود صفات رشدي و عملكرد اسانس ريحان (.Ocimum basilicum L) با كاربرد اينتروباكتر و محلول‌پاشي سيليس در شرايط كم‌آبياري

اهداف: كمبود آب از مهم‌ترين عوامل محدود‌كننده رشد و نمو گياهاني مانند ريحان است كه كاربرد باكتري‌هاي افزاينده رشد و سيليس موجب بهبود آن‌ها مي‌شوند. در همين راستا پژوهشي با هدف بررسي اثر باكتري اينتروباكتر و محلول‌پاشي سيليس بر ويژگي‌هاي رشدي و فيزيولوژيك ريحان در شرايط كم‌آبياري اجرا شد.مواد و روش‌ها: اين پژوهش به‌صورت كرت‌هاي خرد شده فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. عامل اصلي آبياري در سه دور آبياري دو، سه و چهار روز و عامل سيليس (شاهد، غلظت يك به ده ( 6X و 12X) و يك به صد ( 6C ) و باكتري اينتروباكتر(Enterobacter sp.) در دو سطح شاهد و پيش تيمار با باكتري به صورت فاكتوريل در كرت هاي فرعي قرار گرفتند.بيافته‌ها: نتايج نشان داد آبياري سه و چهار روز به‌تنهايي موجب كاهش صفات رشدي و برخي صفات فيزيولوژيك گرديد. اما شاخص كلروفيل برگ در دور آبياري سه و چهار روز و درصد و عملكرد اسانس در آبياري چهار روز افزايش 11 تا 29 درصدي را نشان دادند. در شرايط كم‌آبياري، افزودن سيليس 12X در برخي از صفات بسيار مفيد واقع شد. بكارگيري باكتري همراه با سيليس 12X توانست كلروفيل a و a+b را در شرايط آبياري كامل و عملكرد ماده خشك را در شرايط كم‌آبياري بهبود ببخشد. اما در شرايط كم‌آبياري، كاربرد سيليس 12X درصد و عملكرد اسانس را به بالاترين ميزان بهبود بخشيد.نتيجه‌گيري: در مجموع تأثير مثبت سيليس بر بهبود صفات رشدي و فيزيولوژيك ريحان بيشتر از باكتري بود. به‌علاوه سيليس با غلظت بالا (X) نتايج بهتري نسبت به غلظت پايين (C) نشان داد.