مطالعه صفات مورفولوژيكي، عملكرد دانه و اجزاي عملكرد توده هاي بالنگوي شهري در پاسخ به تيمار خاك‌ورزي در منطقه خرم آباد

اهداف: رشد روز افزون مصرف و ارزش بالاي اقتصادي گياه دارويي بالنگوي شهري تحقيق پيرامون كشت و كار اين گياه را ضروري مي باشد. بالنگوي شهري بدليل استفاده بهتر از بارندگي، نياز آبي و كودي كمتر ميتواند بعنوان يك گونه جديد از گياهان دارويي در شرايط ديم باشد. مواد و روشها: آزمايش بصورت كرت هاي خرد شده نواري بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در منطقه خرم آباد در سال زراعي 97-1396 اجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل دو روش خاكورزي ( خاك ورزي مرسوم و روش بي خاك ورزي) و پنج توده بالنگوي شهري شامل (تكاب، كليبر، كردستان (سنندج)، نظركهريزي و جلفا) در كرتهاي فرعي قرار گرفتند. يافته‌ها صفات ارتفاع بوته و تعداد دانه در فندقه تحت تأثير روش‌هاي خاكورزي قرار گرفتند. عملكرد زيستي در روش بي خاكورزي و توده تكاب نسبت به خاكورزي رايج و ديگر توده‌هاي مورد بررسي افزايش 5/14 درصدي نشان داد. توده كليبر داراي بيشترين ارتفاع بوته، تعداد شاخه‌هاي فرعي و تعداد فندقه در بوته بود. خاكورزي مرسوم بيشترين ارتفاع بوته (64/09 سانتيمتر) و تعداد فندقه در بوته (3/07 عدد) بدست آمد. بالاترين عملكردهاي دانه (206/41 گرم در متر مربع) مربوط به روش خاكورزي رايج در توده كليبر بود كه اختلاف معني‌داري با روش بدون خاكورزي در اين توده مشاهده شد. وكمترين عملكرددانه نيز در روش خاكورزي رايج و توده جلفا (73/24 گرم در متر مربع) بدست آمد. نتيجه‌گيري: تيمار بدون خاكورزي جهت كاهش هزينه‌هاي توليد، نيروي كار و مصرف انرژي، بهينه از زمان و كاهش تردد ماشينهاي كشاورزي در مزرعه قابليت جايگزيني با سيستم خاكورزي مرسوم را دارد.