ارزيابي تنوع زيستي محصولات كشاورزي در استان مازندران

اهداف: اين تحقيق با هدف بررسي وضعيت تنوع زيستي محصولات زراعي و باغي در استان مازندران انجام گرفت. مواد و روش‌ها: داده‌‌هاي مورد نياز شامل سطح زير كشت مهم‌ترين گياهان زراعي و باغي در 19 شهرستان استان مازندران طي سال‌هاي 93-1377 توسط سالنامه آماري وزارت جهاد كشاورزي و مصاحبه حضوري با كارشناسان جهاد كشاورزي شهرستان‌ها جمع‌آوري شد. شاخص‌‌هاي شانون واينر، مارگالف، منهينيك، غالبيت سيمپسون و يكنواختي گونه‌ها با استفاده از رابطه‌هاي مربوطه محاسبه شد.يافته‌ها: بيشترين شاخص مارگالف بين محصولات زراعي در شهرستان‌هاي بهشهر، رامسر و ساري، به ترتيب 1/30، 1/27 و 1/13 و كمترين آن در محمودآباد، تنكابن و نوشهر به ترتيب0/35، 0/48 و 0/64 بدست آمد. بين محصولات باغي، بيشترين مقدار اين شاخص در محمود‌آباد، چالوس و بهشهر به ترتيب 60/3، 35/3 و 25/3 و كمترين آن در تنكابن، جويبار و ميان‌دورود به ترتيب 2/15، 2/23 و2/61 مشاهده شد. همچنين بيشترين شاخص سيمپسون بين محصولات زراعي در ميان‌دورود، نكا و ساري به ترتيب 0/76، 0/73 و 0/72 محاسبه شد.نتيجه‌گيري: تنوع محصولات كشاورزي استان مازندران در دوره آماري مورد بررسي، كاهش يافته است. در اغلب شهرستان‌ها بيشترين سطح زير كشت گياهان زراعي به برنج، گندم و جو اختصاص داشت. به نظر مي‌رسد با ايجاد زيرساخت‌هاي مناسب و آموزش و تشويق كشاورزان به توليد محصولات متنوع كشاورزي، مي‌توان زمينه استفاده از خدمات تنوع زيستي را در بوم نظام‌هاي كشاورزي فراهم كرد.