اثر كاربرد مواد بهساز بر ويژگي‌هاي مورفو‌‌فيزيولوژيك، عملكرد و عناصر موجود در دانه باقلا (Vicia faba L.)

اهداف: مطالعه به‌منظور ارزيابي اثر مواد بهساز بر برخي از ويژگي‌هاي مورفوفيزيولوژيك، عملكرد و عناصر موجود در دانه باقلا انجام گرديد.مواد و روش‌ها: آزمايش در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي، در سه تكرار در سال زراعي 98-1397 در مزرعه‎‌اي شهرستان دره‌شهر ‌ ‌استان ايلام، روي گياه باقلا انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل انواع مواد بهساز و مقادير ناهمانند مواد بهساز (بقاياي يونجه (5، 10 و 15 تن در هكتار)، كاه و كلش گندم (5 و 10 تن در هكتار)، كود مرغي (2، 4 و 6 تن در هكتار) و كود شيميايي) بود. يافته‌ها: بيشترين شاخص سطح برگ، تعداد برگ، ارتفاع بوته، مقدار آب نسبي، پروتئين دانه، پتاسيم دانه و نيتروژن دانه در تيمار 15 تن در هكتار بقاياي يونجه و بيشترين تعداد غلاف، شاخص كلروفيل برگ، فسفر دانه و عملكرد تر دانه در تيمار شش تن در هكتار كود مرغي و بيشترين مقدار منيزيم دانه در تيمار 15 تن در هكتار كاه و كلش گندم به‌دست آمد.نتيجه‌گيري: مواد بهساز به دليل بالا بودن خاصيت نگهداري رطوبت در خاك مي‌توانند تاثير بسيار زيادي بر محتوي آب نسبي برگ داشته باشند. همچنين اين مواد به علت فراهمي بهتر عناصر غذايي در فصل رشد گياه و به دنبال آن گسترش بيشتر شاخص سطح برگ و ديگر خصوصيات فيزيومورفولوژيك گياه شد. با توجه به قيمت پايين‌تر بقاياي گياهي يونجه نسبت به كود مرغي و نيز امكان دسترسي به آن در بيشتر نقاط كشور، نسبت به ساير سطوح كودي مناسب‌تر بوده و قابل توصيه است.