اثر مقادير كاهش يافته علفكش تريفلورالين در تلفيق با مالچ زنده و كلش بر علف‌هاي هرز و عملكرد كنجد (Sesamum indicum L.)

اهداف: تحقيق حاضر به منظور بررسي اثر مقادير كاهش يافته علفكش تريفلورالين در تلفيق با انواع مالچ زنده، مالچ كلش گندم و وجين دستي بر علف‌هاي هرز، عملكرد و اجزاي عملكرد دانه كنجد اجرا شد. مواد و روش‌ها: آزمايش به صورت فاكتوريل بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي جهاد كشاورزي شهرستان خداآفرين در سال 1398 اجرا شد. عامل اول شامل كاربرد مقادير مختلف علفكش تريفلورالين در چهار سطح شامل صفر،50، 75 و 100 درصد (دز توصيه شده 2 ليتر در هكتار) و عامل دوم سطوح مختلف مديريت هاي غير شيميايي علف‌هاي هرز شامل كاشت مالچ زنده شنبليله، مالچ زنده گاودانه، مالچ زنده هميشه بهار، مالچ كلش گندم، يك بار وجين دستي و تيمار بدون كنترل غيرشيميايي بود. يافته‌ها: نتايج نشان داد تراكم و زيست توده علفهاي هرز تحت تاثير ميزان دز علفكش، مديريت غيرشيميايي و اثر متقابل آنها قرار گرفتند. كاربرد علفكش تريفلورالين در تلفيق با مالچ كلش گندم و وجين دستي تاثير بيشتري در كنترل علفهاي هرز در مقايسه با تيمارهاي مالچ زنده داشتند. بيشترين كاهش زيست توده علف هرز (79.33 درصد) در تيمار دز توصيه شده تريفلورالين+ وجين دستي مشاهده شد. تيمارهاي مديريت غيرشيميايي باعث افزايش معني دار صفات رشدي، اجزاي عملكرد و عملكرد دانه كنجد در مقايسه با تيمار بدون مديريت غيرشيميايي شدند. بيشترين عملكرد دانه كنجد در تيمار كاربرد دز توصيه شده تريفلورالين+ وجين دستي (164 گرم در متر مربع) مشاهده شد كه تفاوت معني داري با تيمار مديريتي دز توصيه شده تريفلورالين+ مالچ كلش گندم نداشت. در تيمار كشت مالچ زنده هميشه بهار، تفاوت عملكرد دانه بين كاربرد دز توصيه شده و 75 درصد دز توصيه شده تريفلورالين معني دار نبود. نتيجه‌گيري: در بين تيمارهاي مديريت غيرشيميايي علف‌هرز، كاربرد مالچ كلش گندم و يك بار وجين دستي كارايي بيشتري در مقايسه با تيمارهاي مالچ زنده داشتند و مي‌توانند در تركيب با دزهاي كمتر از دز توصيه شده تريفلورالين در مديريت پايدار علف هاي هرز كنجد مورد استفاده قرار گيرند.