مكان يابي بهينه كاربري درماني (بيمارستان) با استفاده از مدل تلفيقي منطق بولين و الگوريتم ژنتيك نمونه مورد مطالعه: منطقه 17 شهرداري تهران

مسأله كاربري زمين و استفاده بهينه آن به يكي از موضوعات مهم ادبيات برنامه ريز ي شهري در پژوهش ها، طرح ها و برنامه هاي توسعه در سا ل هاي اخير تبديل شده است. اين موضوع ازآنجاست كه همواره بشر به دنبال راه حلي براي به حداكثر رساندن استفاده از زمين و قابليت هاي آن بوده است. مكان يابي بهينه، دسترسي افراد به خدمات را تسهيل كرده و عدالت در توزيع متناسب كاربري ها در سطح شهر را فراهم مي آورد. ارزيابي وضعيت برنامه ريزي كاربري زمين در شهر تهران حاكي از عدم موفقيت آن است.. منطقه 17 شهر تهران به دليل؛ وسعت كم، تراكم جمعيتي بالا و ريزدانگي بافت به منظور تامين سطوح خدماتي مورد نياز با مشكلات بسياري مواجه است. كمبود خدماتي عمومي درسطح اين منطقه به يكي از عوامل اصلي در كاهش جمعيت پذيري آن تبديل شده است. نتايج حاصل تجزيه و تحليل وضعيت كنوني كاربري درماني منطقه به عنوان يكي از اساسي ترين سطوح خدماتي با سرانه 0.16 مترمربع هم ازسرانه استاندارد وهم سرانه شهر تهران پايين تر است. بر همين اساس هدف از پژوهش حاضر، مكان يابي بهينه كاربري درماني و به طور خاص بيمارستان ها درمنطقه 17 شهر تهران است. روش تحقيق توصيفي – تحليلي و در تحليل داده ها به وسيله الگوريتم ژنتيك، بهينه ترين و بهترين پاسخ به مسأله به وسيله تعريف توابع متعدد و استفاده از نرم افزار متلب صورت گرفته است. در اين روش با استخراج معيارها و شاخص هاي مكان يابي بيمارستان و مناسب سازي اين معيارها طبق استانداردهاي كاربري زمين، بهترين مكان براي جانمايي بهينه اين كاربري شناسايي شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه؛ به وسيله مدل تبيين شده در اين پژوهش با در نظرگرفتن عامل جمعيت، هم جواري ها، ويژگي هاي زمين و دسترسي دركنار انتخاب بهترين مكان براي كاربري درماني به حل مشكل كمبود سرانه درماني در اين منطقه پاسخ اساسي و مناسب داده شده است.