شناسايي و تحليل پيشران‏هاي پيشگيري از جرم در محلات شهري تهران در راستاي توسعۀ امنيت پايدار با استفاده از معادلات ساختاري فازي ؛ مورد پژوهي: منطقۀ 17 تهران

گسترش روزافزون جمعيت در پهنه بندي جغرافياي شهري كشورهاي در حال توسعه به همراه ناكارآمدي برنامه هاي اجتماعي، اقتصادي و به ويژه عدالت اجتماعي پيامدهايي را به دنبال دارد كه افزايش جرايم و بزهكاري ها يكي از مهم ترين آن ها محسوب مي شود. به گونه اي كه شرايط مكان در وجود و عدم وجود، گسترش يا عدم گسترش جرم حائز اهميت زيادي دارد. به همين دليل تلاش براي توسعۀ امنيت پايدار شهري از طريق شناسايي عوامل مؤثر پيشگيري از جرم و روش هاي ارتقاء آن به يكي از چالش هاي فراروي برنامه ريزان، مسئولين و محققان رشته هاي مرتبط با اين موضوعات تبديل شده است. هدف پژوهش حاضر، شناسايي عوامل كليدي مؤثر در راستاي توسعۀ امنيت پايدار از طريق مدل پيشگيري از جرم در منطقۀ 17 شهر تهران مي باشد. براين اساس روش تحقيق، توصيفي- تحليلي و اكتشافي است. تعداد 48 زيرمتغير عوامل اجتماعي- فرهنگي، اقتصادي، محيطي و نهادي مستخرج از مصاحبه هاي عميق نيمه ساختاري (گرندد تئوري) با 25 كارشناس در رشته هاي قضايي، انتظامي، جامعه شناسي و شهرسازي و تلفيق با ادبيات موجود بر اساس نظرات كارشناسان، شناسايي شد و اين عوامل از طريق مدل معادلات ساختاري فازي (ميك مك فازي زباني) در چارچوب پرسشنامه اكسل و نظرسنجي از 50 متخصص وزن دهي شدند و سپس يافته ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. روايي و پايايي پژوهش و مصاحبه با كارشناسان پژوهش براساس نظر خبرگان و مراجعه به « اشتراوس و كوربين » و نظريه « گرندد تئوري » حاضر از طريق روش ادبيات تحقيق مورد تأييد قرار گرفته و متغيرهاي منتخب در فرآيند تحقيق قرار گرفتند. براساس يافته هاي پژوهش، 10 زير متغير بيكاري، توسعۀ اجتماعي- اقتصادي، فقر و نابرابري، اعتياد، رضايت از زندگي، آموزش اجتماعي، انسجام خانوادگي، مشاركت اجتماعي، شبكۀ معابر و دسترسي و آلودگي نور و روشنايي به عنوان عوامل كليدي در پيشگيري از جرم انتخاب گرديدند. نتايج بدست آمده حاكي از تأثيرات غيرقابل انكار ناهنجاري هاي اجتماعي، محيطي و اقتصادي در پيشگيري از جرم منطقه دارد و سياس تگذاران بايستي با عنايت به چنين نتايجي، مداخلات پيشگيري از جرم را در غالب يك رويكرد فراتركيبي تدوين نمايند.