بررسي خدمات شهري به منظور دستيابي به عدالت فضايي در سطح مناطق مختلف شهري شيراز

بررسي توزيع خدمات در شهر و آگاهي از ميزان تمركز و تفرق واحدهاي خدمات شهري در مناطق شهرداري نقش بسزايي در درك عدالت فضايي ايفا مي‌كند. آنچه در اين مفهوم حائز اهميت است ايجاد فرصت برابر در فضاي شهري در ارتباط با خدماتي كه آحاد جامعه به آن احتياج دارند. با توجه به اينكه هدف اصلي توسعه حذف نابرابري هاست، بهترين مفهوم توسعه، رشد همراه با عدالت اجتماعي است. بنابراين هدف كلي برنامه ريزي منطقه اي يا توسعه اقتصادي برقراري عدالت اجتماعي و توزيع رفاه و ثروت بين افراد جامعه است. روش پژوهش حاضر توصيفي - تحليلي است و از مدل‌هاي ضريب آنتروپي، امتياز استاندارد شده، تاكسونومي عددي، تاپسيس و ضريب پراكندگي استفاده شده است. جامعه آماري 9 منطقه شهرداري شهر شيراز و 11 شاخص خدمات شهري بوده است. بررسي ضريب آنتروپي نشان مي‌دهد كه جمعيت به سمت تعادل در بين مناطق ميل مي‌كند و همبستگي پيرسون بين مساحت مناطق و نمرات استاندارد شده گوياي رابطه مستقيم معناداري بين مساحت مناطق و امتيازات استاندارد شده است. همچنين بررسي همبستگي پيرسون بين جمعيت و نمرات استاندارد شده نشان از عدم همبستگي بين نمرات استاندارد شده و مناطق مي‌باشد اين بدان معناست كه خدمات متناسب با جمعيت توزيع نشده است. بررسي ضريب پراكندگي نشان مي‌دهد خدماتي كه نياز عموم مردم را در روز تشكيل مي‌دهند بيشتر از خدماتي است كه كاركرد منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي دارند. نتايج حاصل از تلفيق مدل‌ها نشان مي‌دهد كه مناطق 1، 2 و 4 به ترتيب به عنوان مناطق برخوردار تشخيص داده شدند. مناطق 3، 7، 5، 6 به عنوان مناطق متعادل و نسبتاً برخوردار و منطق 8 و 9 به عنوان مناطق محروم شناخته شدند. به منظور دستيابي به عدالت فضايي و پراكنش مناسب خدمات در مناطق شهري اولويت برنامه‌ريزي در مناطق 1 و 7 افزايش جمعيت و در مناطق 3 و 5 افزايش خدمات پيشنهاد مي‌گردد.