كار آفريني كشاورزي راهبردي در توسعه پايدار روستايي

روستاها به عنوان كوچكترين واحد اجتماعي در هر جامعه اي از اهميت ويژه اي برخوردار هستند به طوري كه يكي از عوامل موثر در توسعه روستائي، كار آفريني است. كار آفريني فرايند ارتقاء فن آوري با ايجاد يك كسب و كار با سازمان جديد است. امروزه توجه به روحيه كارآفريني بين روستاييان و از جمله كشاورزان از مهم ترين راهكارهاي توسعه روستايي محسوب مي شود. اگرچه كارآفريني تنها راه كار اشتغال زايي و افزايش درآمدهاي مردم روستايي نيست، اما قطعاً بهترين و بهره ورترين نوع آن است. در اين ميان كارآفريني كشاورزي مي تواند صرف نظر از اين كه يك منبع درآمد و اشتغال براي ساكنين روستا، افزايش بهره وري افراد و منابع بوده، در توسعه اقتصادي روستا و در نهايت توسعه روستايي مؤثر باشد. اين پژوهش كه از نوع توصيفي و مطالعات كتابخانه اي است، به بررسي نقش كارآفريني كشاورزي در توسعه پايدار روستايي مي پردازد. تبيين و توصيف اين مطالعه كيفي نشان مي دهد كه متنوع سازي اقتصاد روستايي تنها با القا از بيرون محقق نمي شود، مگر اين كه كارآفرينان محيط هاي روستايي، خود فرصت ها و منابع بالقوه و بالفعل را بشناسند و با استفاده بهينه از آنها تنوع اشتغال و اقتصاد را براي محيط هاي روستايي به ارمغان بياورند؛ به همين جهت ايجاد مزيت هاي جديد اقتصادي، افزايش رفاه انساني، جلوگيري از مهاجرت روستاييان به شهرها و برقراري سازگاري بين فعاليت و فضاي زندگي در نواحي روستايي از اهداف راهبردي توسعه روستايي است كه مي تواند از طريق كارآفريني روستايي و كشاورزي دست يافتني گردد.