بررسي و مقايسه سرعت گفتار در دو شرايط عادي و القاي هيجان در افراد مبتلا به اختلال افسردگي و افراد غير افسرده

مقدمه: سرعت گفتار يكي از جنبه‌هاي سيالي و رواني كلام است كه در بيماران مبتلا به اختلال افسردگي با توجه به اختلال در كاركردهاي اجرايي و شناختي، مي‌تواند بر وضوح، رواني و ارتباطات عمومي فرد تأثير بگذارد. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير القاي تجارب هيجاني منفي بر سرعت گفتار در افراد مبتلا به اختلال افسردگي بود.روش‌ها: تعداد 150 نفر دانشجوي دانشگاه شيراز، به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه افسردگي بك پاسخ دادند. سپس بر اساس نمره برش و مصاحبه باليني، 60 نفر انتخاب و در دو گروه افسرده و غير افسرده جاي گرفتند. از شركت‌كنندگان خواسته شد تا در مرحله اول، يك متن بدون محتواي هيجاني و در مرحله دوم، يك قطعه فيلم با محتواي هيجاني منفي را مشاهده و بعد هر آنچه به ذهنشان مي‌رسد، بازگو نمايند. درنهايت، داده‌هاي به‌دست‌آمده با استفاده از آزمون T مستقل تجزيه و تحليل گرديد.يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه نمرات سرعت گفتار در افراد افسرده به ميزان معني‌داري كمتر از افراد غير افسرده بود (P 0.001)، همچنين، نمرات اين گروه در بافت القاي هيجان منفي نيز به‌طور معني‌داري كمتر از نمرات آن‌ها در شرايط عادي بود.(P 0.001) نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج، علاوه بر آن‌كه ميزان سرعت گفتار گروه افسرده در شرايط عادي، با افراد غير افسرده تفاوت دارد، بافت و زمينه‌اي كه فرد در آن قرار مي‌گيرد نيز مي‌تواند بر سرعت گفتار فرد اثر بگذارد كه در افراد افسرده، به دليل واكنش‌هاي هيجاني آن‌ها در پاسخ به محرك‌هاي محيطي، به‌وضوح خود را نشان مي‌دهد.