اثربخشي مداخله مددكاري اجتماعي گروهي بر كاهش نااميدي و تعديل عواطف منفي بيماران سرطاني

مقدمه: درمان‌هاي طولاني و سطح بالاي تنش در بيماري سرطان، تأثير منفي طولاني‌مدتي بر سلامت روان مبتلايان به آن دارد و سبب بروز مشكلات روان‌شناختي همچون افزايش نگراني، نااميدي و عواطف منفي مي‌شود. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي مداخله مددكاري اجتماعي گروهي بر كاهش نگراني، نااميدي و تعديل عواطف منفي بيماران سرطاني صورت گرفت.روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود و در آن 30 نفر از بيماران سرطاني بيمارستان ايران‌مهر بيرجند در سال 1400 به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي به دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) تقسيم شدند. روش اجراي مداخله مددكاري اجتماعي گروهي، به‌صورت آموزش در طي 8 جلسه براي گروه آزمايش بود و گروه كنترل آموزشي را دريافت نكردند. ابزار گردآوري داده‌ها مقياس عاطفه مثبت و عاطفه منفي واتسن، كلارك و تلگن (1988) و مقياس نااميدي بك و همكاران (1985) بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس تك و چند متغيره استفاده شد.يافته‌ها: نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه تفاوت مشاهده‌شده بين ميانگين‌هاي نمرات نااميدي و عواطف منفي شركت‌كنندگان گروه آزمايش – كنترل برحسب عضويت گروهي در مرحله پس‌آزمون با 95 درصد اطمينان معني‌دار (P 0.05) بود و ميزان تأثير مداخله مددكاري اجتماعي گروهي براي متغير نااميدي 0.29 و عواطف منفي 0.50 بوده است.نتيجه‌گيري: براي كاهش مشكلات روان‌شناختي بيماران سرطاني مي‌توان از مداخله مددكاري اجتماعي گروهي بهره گرفت.