اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر ميزان اجتناب، رضايت زناشويي و مهارت‌هاي ارتباطي زوجين

هدف: توجه به الگوهاي ارتباطي زوجين اهميت زيادي در حل تعارضات زناشويي دارد. اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر اجتناب، رضايت زناشويي و مهارت‌هاي ارتباطي زوجين انجام شده است. روش: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي و به صورت طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري بود. جامعه پژوهش را زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره و مطب‌هاي روانشناسي تهران در سال 1401(13 مركز) تشكيل دادند و براساس جدول كوهن، 30 نفر زن با روش نمونه‎گيري در دسترس و داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل قرار گرفتند؛ گروه آزمايش 8 جلسه90 دقيقه‌اي آموزش گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد براساس بسته درماني فورمن و هربرت(2008) دريافت كردند در حالي كه گروه كنترل هيچ مداخله‌اي را دريافت نكردند. داده‎ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي اجتناب يانگ و ريگ(1994)، رضايت زناشويي اينريچ(1989) و مهارت ارتباطي جرابك(2004) به ترتيب با آلفاي كرونباخ 0.88، 0.79 و 0.78 جمع آوري و با آزمون تحليل كوواريانس تك متغيري و چند متغيري تحليل شدند.يافته‌ها و نتايج: پژوهش نشان داد ميانگين نمرات اجتناب، رضايت زناشويي و مهارت‌هاي ارتباطي زوجين در پس آزمون در گروه آزمايش افزايش يافته و نتايج آزمون تحليل واريانس اندازه‌هاي مكرر حاكي از تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش اجتناب(0.001≥P)، افزايش رضايت زناشويي(0.001≥P) و مهارت ارتباطي(0.001≥P) زوجين و پايداري اين تأثير در مرحله پيگيري بود. اين درمان مي‎تواند توسط متخصصان اين حوزه، به منظور بهبود روابط زناشويي در مراكز مشاوره و درماني مورد استفاده قرار گيرد.