مقايسه اثربخشي سه درمان روان‌شناختي متفاوت بر افسردگي و باورهاي ناكارآمد بيماران مبتلا به لوپوس سيستميك

مقدمه: لوپوس بيماري است كه با ايجاد اضطراب در فرد باعث نگراني و تنش در پاسخ به شرايط تهديدكننده مي‌گردد. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي سه درمان روان‌شناختي متفاوت بر افسردگي و باورهاي ناكارآمد بيماران مبتلا به لوپوس سيستميك انجام گرفت.روش‌ها: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با مرحله پيگيري سه‌ماهه بود. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي بيماران مبتلا به لوپوس تحت درمان در بيمارستان‌هاي شيراز در سال 1397 تشكيل مي‌دادند. با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند از بين جامعه 750 نفري، 80 نفر انتخاب و در 4 گروه (يك گروه گواه 20 نفره، و 3 گروه آزمايش 20 نفره) گمارده شدند. گروه‌هاي آزمايش، مداخلۀ آموزشيِ درمان، پذيرش و تعهد را طي سه ماه در 12 جلسه 90 دقيقه‌اي، مداخلۀ آموزشيِ درمان متمركز بر شفقت را طي سه ماه در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي و مداخلۀ آموزشي درمان تركيبي را طي سه ماه در 6 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه افسردگي بك (1972) و پرسشنامه نگرش‌هاي ناكارآمد وايزمن و بك (1987) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و با استفاده از نرم‌افزار آماري24 spss- مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه پرتكل‌هاي آموزشي درمان‌هاي موج سوم بر كاهش افسردگي و باورهاي ناكارآمد زنان مبتلا به لوپوس سيستميك تأثير معناداري داشته است (p≤/0001)نتيجه‌گيري: مطابق با يافته‌هاي پژوهش حاضر، مي‌توان از بسته‌هاي آموزشي پذيرش و تعهد، شفقت و درمان تركيبي جهت بهبود افسردگي و باورهاي ناكارآمد زنان مبتلا به لوپوس بهره برد.