ارزيابي ميزان احساسِ امنيّتِ زنان در شهر مشهد

زمينه و هدف، پژوهش‎ها حاكي از آن هستند كه زنان كمتر از ديگر گروه‌هاي جامعه از احساس امنيّت اجتماعي برخوردارند. پژوهش حاضر با هدف بررّسي ميزان احساسِ امنيّتِ زنان در شهر مشهد انجام شده است. روش، اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، پيمايش مقطعي است. جامعه آماري پژوهش را زنان 15 تا 60 ساله ساكن شهر مشهد در سال 1398 تشكيل دادند كه جمعيت آن 825000 نفر است و نمونه 520 نفري براساس فرمول كوكران، به شيوه نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي مورد پرسش قرار گرفتند. داده‌ها با كمك پرسشنامه‎هاي محقق‌ساخته روا(تاييد خبرگان) و پاياي احساس امنيت، نگرش به پليس و تجربه زيسته به ترتيب با ضريب آلفاي كرونباخ 0.83، 0.72 و 0.87 گردآوري شدند. براي تحليل داده‎ها از آزمون‎هاي تحليل رگرسيون و ضرايب همبستگي استفاده شد. يافته‌ها و نتايج، پژونش نشان داد احساس امنيت در بين زنان بالاتر از حد متوسط، تفسير ذهني آن‎ها از عملكرد پليس در حوزه امنيت در حد متوسط و تجربه ناامني در بين آن‎ها كمتر از حد متوسط بود. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نيز نشان داد كه متغيرهاي تجربه ناامني(بتاي 0.91)، ميزان درآمد(بتاي 0.40)، سطح تحصيلات مادر(بتاي 0.37) و تفسير ذهني از عملكرد پليس(بتاي 0.36)، به ترتيب بيشترين تاثير را در احساس امنيت داشتند و روي هم 82 درصد از تغييرات احساس امنيت را تبيين مي‎كنند. اين نتايج مي‎تواند به تلاش براي بهبود احساس امنيت توسط پليس كمك كند.