بررسي عوامل تاثير گذار بر رضايتمندي شغلي زنان پليس

زمينه و هدف: به موازات ارتقاي كيفيت خدمات در سازمان‌هاي با كاركنانِ داراي رضايت شغلي؛ كاهش كارائي و اثربخشي در سازمان‌هاي با كاركنانِ ناراضي، اتفاق خواهد افتاد. رضايتمندي شغلي كاركنان، شرط ضروري براي اهتمام آن‎ها در راستاي اهداف و راهبردهاي سازمان‌ها است؛ اين پژوهش با هدف سنجش رضايت شغلي زنان پليس و تحليل عوامل تاثير‌گذار بر آن صورت گرفت.روش: اين پژوهش با كمك‌گرفتن از فنون گردآوري كمي و بصورت پيمايشي انجام گرفته است. جامعه آماري پژوهش را زنان پليس شاغل در سطح رده‌هاي انتظامي مستقر در شهر تهران تشكيل دادند. نمونه آماري 116 نفري به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده، باكمك پرسشنامه استاندارد رضايت شغلي اسميت و كندال با ضريب آلفاي كرونباخ 86% مورد پرسش قرار گرفتند. داده‌هاي جمع‌آوري شده در نرم‌افزار spss و در دو سطح توصيفي(شامل شاخص‌هاي مركزي و شاخص‌هاي پراكندگي) و همچنين استنباطي و با كمك آزمون‌هاي ‌ پارامتريك تحليل شدند. يافته‌ها : يافته‌ها دلالت بر تائيد مدل رگرسيوني تحقيق دارد، به نحوي كه 91 درصد تغييرات متغير وابسته توسط متغيرهاي مستقل يش‌بيني شده است. بين متغير وابسته و متغيرهاي مستقل همبستگي معناداري مشاهده و همچنين ميزان رضايتمندي شغلي زنان پليس، جز متغير محيط، در ساير موارد بيش از حد متوسط مي‌باشد. به عبارتي، كاركنان از رضايتمندي شغلي برخوردارند.نتايج پژوهش حاكي از آن است كه با وجود رضايتمندي شغلي زنان پليس در ابعاد ماهيت كار، رفتارهمكاران، رفتار رئيس مستقيم، ميزان حقوق و مزايا، ترفيع و ارتقاء و محيط؛ اهتمام بيشتري در راستاي كسب رضايت آنها در ابعاد پيش‌گفته بايستي صورت پذيرد.