مدل پيش‌بيني رضايت زناشويي زنان بر مبناي مداخله والديني، ادراك خانواده مبدأ، ازدواج والدين، تجربيات ناگوار كودكي، افسردگي و الگوهاي ارتباطي

هدف از پژوهش حاضر، تدوين مدل پيش بيني رضايت زناشويي زنان بر مبناي مداخلۀ والديني، ادراك ازدواج والدين، تجربيات ناگوار كودكي، افسردگي و الگوهاي ارتباطي بود. پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي بود كه با روش مدل معادلات ساختاري انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه معلمان و كاركنان زن شاغل در آموزش و پرورش شهر زنجان بود كه 250 نفر از آنها به‌صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسش‌نامه تجربيات ناگوار كودكي، پرسش‌نامه سلامت بيمار2، پرسش‌نامه رضايت از ازدواج، ادراك ازدواج والدين، مقياس الگوهاي ارتباطي، و مداخله والديني بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS25  و AMOS24 استفاده شد. يافته هاي همبستگي نشان داد كه تجربيات ناگوار كودكي، افسردگي، و الگوي ارتباط و مداخله والديني همبستگي منفي و معني داري با رضايت زنان دارد و الگوي ارتباطي سازنده همبستگي مثبت معني داري (بيشترين همبستگي) را با رضايت زنان دارد. داده هاي مدل نيز نشان داد كه بيشترين ضريب تأثير مستقيم به سمت رضايت زناشويي زنان، مربوط به مداخه والديني بود. از اين يافته ها نتيجه گرفته مي شود كه الگوي ارتباط سازنده و مداخله والديني از مهم ترين عوامل موثر بر رضايت زناشويي هستند و آموزش الگوي تعامل سازنده و تفرد و تمايز و استقلال از والدين مي تواند به رضايت بالاتر زنان كمك بسياري كند.