ارتباط بين شاخص توده بدني و شايستگي حركتي كودكان 7 تا 10 سال شهر اهواز؛ يك مطالعه مقطعي

زمينه و هدف. داشتن شايستگي در مهارتهاي بنيادي(FMS) پيش‌نياز شركت كودكان در فعاليتهاي بدني است. هدف مطالعه، بررسي ارتباط بين شاخص توده بدني(BMI) و شايستگي حركتي در كودكان 10-7 سال اهواز بود. روش بررسي. راهبرد تحقيق همبستگي و طرح تحقيق مقطعي بود. 828 كودك هفت تا 10 سال اهواز به صورت نمونه گيري خوشه اي انتخاب و ارزيابي شدند. ابزار تحقيق آزمون TGMD-3، ترازو و قدسنج بود. از روشهاي آماري توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل واريانس دو عاملي استفاده شد.يافته ها. شيوع اضافه وزن و چاقي در كودكان بالا و هشداردهنده بود. بين BMI كودكان با شايستگي حركتي مهارتهاي جابجايي و كل آزمون ارتباط منفي معني داري مشاهده شد(0/05 p) ولي بين BMI كودكان با شايستگي حركتي مهارتهاي توپي ارتباط معني داري مشاهده نشد(0/05 p). اثر سن در هر دو خرده آزمون و كل آزمون معني دار بود(0/05 p). اثر جنسيت براي خرده آزمون مهارتهاي جابجايي معني دار نبود(0/05 p) اما براي خرده آزمون مهارتهاي توپي و كل آزمون معني دار بود(0/05 p).نتيجه گيري. چاقي و اضافه وزن با شايستگي حركتي پايين در مهارتهايي كه نيازمند تحمل وزن هستند، ارتباط دارد. افزايش شايستگي حركتي همراه با افزايش سن ماهيت رشدي بودن FMS را تاييد مي كند. با توجه به پايينتر بودن شايستگي حركتي مهارتهاي توپي دختران، آنها در خطر تاخير در رشد حركتي قرار دارند. پيشنهاد مي شود برنامه هاي مداخله اي مناسب جهت بهبود شايستگي حركتي مهارتهاي توپي دختران به منظور رفع و جلوگيري از تاخيرهاي رشدي احتمالي در آينده تدوين گردد.