تركيبات اسانس اسطوخودوس به عنوان آنتاگونيست هاي زيرواحد NR2B مربوط به گيرنده NMDA : يك روش آزمايشگاهي و مد لسازي مولكولي

زمينه و هدف گياهان دارويي٬ منبع مهم مواد طبيعي با اثرهاي درماني مختلف هستند. هدف از مطالعه حاضر، تعيين تركيبات شيميايي اسانس گياه اسطوخودوس و ارزيابي اثر آنتاگونيست آ نها بر روي گيرنده هاي انِ متيل دي آسپارتيك اسيد در مغز با استفاده از دستگاه كروماتوگرافي گاز ي طي فسنجي جرمي و رويكردهاي محاسباتي است.روش بررسي اسانس سرشاخه هاي گلدار )گل و برگ( استخراج و تركيبات شيميايي آن توسط كروماتوگرافي گازي-طي فسنجي جرمي تعيين شد. داكينگ مولكولي و ارزيابي ساختارهاي مولكولي روي 20 تركيب مهم گياه صورت گرفت. از اتوداك وينا مربوط به نرم افزارپايركس براي انجام داكينگ مولكولي 20 ليگاند با NMDAR استفاده شد. ابزار وب SwissADME براي بررسي مقادير توصيف كننده مولكولي به كار گرفته شد.يافته ها تعداد 41 تركيب در اسانس گياه اسطوخودوس شناسايي شد كه ۵/ ۹۵ درصدكل اسانس را تشكيل مي دهند. بيشترين مقدارتركيبات به ترتيب مربوط به ترانس كاروئول، ايزوپولگول، 8،3،1 - پارا-منتاترين و ايزوبورنئول بود. مطالعات داكينگ نشان داد 3 مورد ازبهترين ليگاندها براي اتصال به گيرنده انِ متيل دي آسپارتيك اسيد شامل ترانس كاروئول، ايزوپولگول و 8،3،1 - پارا-منتا ترين است كه ميل تركيبي بيشتري نسبت به جايگاه فعال NMDAR نشان دادند. آيفن پروديل به عنوان يك آنتاگونيست، مكا نهاي اتصال مشترك را باكامفور، تيمول، آلفا فلاندرن، ليمونن، گاما - 3- كارن، بتا-توجون، ترانس كاروئول و بتا-كاريوفيلن نشان دادند. كامفور، تيمول، بتا- توجونو ترانس كاروئول بيشترين جذب گوارشي و ترانس كاروئول كمترين انرژي اتصال با NMDAR را داشتند.نتيجه گيري كامفور، تيمول، بتا-توجون و تران سكاروئول م يتوانند به عنوان يك هدف اصلي بالقوه براي مهار NMDAR بهبود يادگيري وحافظه در بيماريهاي عصبي انتخاب شوند.