چيستي اصالت و هويت فرهنگي در معماري معاصر ايران با اتكا به آرا و انديشه داريوش شايگان

بسياري از انديشمندان تحولات دوران مدرن و ارتباط فرهنگي ايران با غرب را سبب بحران هويت و دگرگوني مفهوم اصالت در حوزه هاي مختلف فرهنگي مي دانند. در اين نگرش اختلاط فرهنگهاي گوناگون در شهرها و فقدان هماهنگي در شيوه هاي زندگي و همچنين كالبد بناها و شهرها، به عنوان بحران هويت تفسير مي شود. اما بر خلاف عمده صاحبنظران داريوش شايگان با وجود تأكيد بر لزوم پذيرش مدرنيته و غرب از سوي فرهنگها به چهل تكه شدن هويت به مثابه نوعي همزيستي انديشه هاي مختلف در كنار يكديگر معتقد است. دغدغه اصلي اين پژوهش پرسش از چيستي اصالت در معماري معاصر است و در همين راستا هدف آن بررسي مفهوم «اصالت » در تقابل مدرنيته و «معماري چهل تكه » معاصر ايران با اتكا به آرا و انديشه داريوش شايگان است. روش تحقيق بنابه ماهيت بنيادي آن، «توصيفي- تحليلي »، و «استدلال منطقي » است كه از ابزار گردآوري داده مشتمل بر مطالعات كتابخانه اي و اسنادي بهره برده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه در نحوه درك و برداشت روشنفكران و معماران معاصر از واقعيّات اجتماعي و فرهنگي مربوط به مفهوم اصالت معماري ايراني نوعي اختلاف و شكاف وجود دارد. نتيجه اين مقاله نشان مي دهد كه هرچند كه امروزه جهانبيني مدرنيته لايه اي از هويت ايرانيان را تشكيل داده اما ساختار فرهنگي غرب در عدم تجانس با فرهنگ ايراني است. به همين لحاظ معماري معاصر ايران به منظور حفظ اصالت ايراني خويش و در نتيجه همزيستي و مصالحه بين فرهنگ غربي و ايراني، هويت جديدي پيدا كرده است.