مدل بازيابي گردشگري در دوران پساكرونا مبتني بر تورهاي مجازي كلان‌شهر تهران

در دهه‌هاي اخير، صنعت گردشگري تبديل به يكي از تأثيرگذارترين صنايع در بخش اقتصاد كشورها شده است. با شيوع گسترده ويروس كرونا (كوويد-19)، اين صنعت به دليل ماهيت خدماتي و ارتباط انساني، بيش از ساير صنايع تحت تأثير اثرات منفي قرار گرفت. به‌طوري‌كه تا مدت‌ها تمامي فعاليت‌هاي گردشگري در سرتاسر جهان متوقف گرديد. بنابراين، يكي از دغدغه‌هاي مديران اين بخش، بازيابي صنعت گردشگري است به‌گونه‌اي كه بتواند مجدد جايگاه خود را پيداكرده و از بحران خارج شود. در همين راستا، هدف پژوهش حاضر، شناسايي عوامل اصلي موثر بر بازيابي گردشگري در دوران پسا كرونا مبتني بر تورهاي مجازي و درنهايت ارائه مدل براي كلان‌شهر تهران مي‌باشد. پژوهش حاضر، كاربردي و از حيطه محتوا و روش در زمره تحقيقات توصيفي- تحليلي مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل خبرگان و متخصصان حوزه گردشگري و برنامه‌ريزي شهري بوده و حجم نمونه آماري موردنظر در اين پژوهش، به دليل بهره‌گيري از معادلات ساختاري، از طريق نرم‌افزار Sample power محاسبه و 148 نفر مي‌باشند. به‌منظور تحليل داده‌ها نيز از نرم‌افزارهاي SPSS و Smart-PLS استفاده گرديد. درنهايت، يافته‌هاي حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه سياست‌گذاري و نهادها با ضريب 0/884، زيرساخت و تجهيزات مجازي با ضريب 0/652، تبليغات و اطلاع‌رساني با ضريب 0/637، درك از تورهاي مجازي با ضريب 0/445، تمايل به بازديد از مقصد با ضريب 0/364 به ترتيب بيشترين تأثير را بر بازيابي گردشگري پساكرونا دارند.