مطالعه تطبيقي سياست‌گذاري‌ها و تجارب حفاظت ميراث فرهنگي در شهرهاي تاريخي شهرهاي اروميه، ايران و تورين، ايتاليا

دو كشور ايران و ايتاليا داراي تاريخي بسيار كهن و به‌تبع آن جلوه‌هايي باشكوه در معماري و شهرسازي مراكز تاريخي-شهري خود هستند. حفاظت از اين ميراث فرهنگي غني در مقياس شهري، وجود و اجراي قوانين و سياست‌هاي مرتبط را طلب مي‌كند. اين پژوهش تطبيقي به روش تحليلي و توصيفي، بامطالعه و تحليل اَسناد طرح‌هاي جامع و تفصيلي شهري به سه زبان فارسي، ايتاليايي و انگليسي، بررسي‌هاي ميداني در دو شهر تاريخي اروميه و تورين، ضمن بررسي قوانين و سياست‌هاي دو كشور در حفاظت ميراث فرهنگي در شهرهاي تاريخي، به بررسي ميراث‌هاي هر دو شهر و سياست‌گذاري‌ها در حفظ آن‌ها مي‌پردازد. بررسي تطبيقي اين قوانين ازنظر نوع و كيفيت نظام برنامه‌ريزي در طرح‌هاي جامع و تفصيلي به همراه واكاوي سياست‌هاي اين دو كشور براي حفاظت كارآمدتر ميراث فرهنگي در راستاي مديريت شهري پايدار از اهداف پژوهش حاضر هستند. نتايج نشان داد علاوه بر مشابهت‌هاي فرهنگي فراوان به‌ويژه در شناخت آثار و ميراث فرهنگي، هر دو جامعه هم به لحاظ فلسفه ادراكي در بحث حفاظت ميراث فرهنگي و هم در نوع مداخلات در بافت‌هاي تاريخي اشتراكاتي دارند. باوجود تشابهاتِ تكوينيِ هر دو شهر و به‌تبع آن برنامه‌هاي مشابه در حوزه حفاظت ميراث فرهنگي، شيوه‌هاي مداخله‌اي در اروميه بيشتر سنتي و بومي و در تورين مبتني بر برنامه‌ريزي و سياست‌گذاري‌هاي مدرنِ غيرمتمركز استوار بوده است. تورين با بهره‌گيريِ هوشمندانه مديريتِ علمي، از استراتژي پخشِ فشارِ كاربري‌ها و فعاليت‌هايِ مستهلك كننده بافت مركزي-تاريخي به واحدهاي همسايگيِ ديگر و به‌كارگيريِ تكنولوژي‌هايِ نو، ضمن حفاظت موثر از ميراث فرهنگي، گردشگري خود را به‌عنوان منبع اصلي درآمد شهري تقويت نموده كه اين رويكردِ هوشمندانه، براي شهرهاي ايران ازجمله اروميه در كسب درآمدهاي جايگزين نفت ازجمله گردشگري همسو با توسعه پايدار شهري است.