تجربۀ زيستۀ مردان افغانستان و پاكستان از تحصيل در رشته مطالعات زنان در ايران: يك مطالعه پديدارشناختي

رشتۀ مطالعات زنان كه بر اساس فعاليت‌هاي جنبش زنان در غرب تأسيس شد و تغيير نگرش از اهداف عمده آن بود، حوزه‌اي دائماً در حال تغيير و گسترش بوده است. امروزه گرايش‌هاي متنوعي از اين رشته در كشورهاي مختلف وجود دارد كه در ايران با رويكرد اسلامي است. هدف اين پژوهش، بررسي تجربۀ زيستۀ دانشجويان مرد افغانستاني و پاكستاني مطالعات زنان در ايران است كه بيشتر با پس‌زمينه فرهنگي مردسالارند. روش اين پژوهش پديدارشناسي تفسيري است كه با انجام مصاحبه نيمه‌ساختارمند با شانزده نفر از اين دانشجويان صورت گرفته است. تحليل داده‌ها با شيوه ون مانن و با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA 2018 انجام‌شده و سه مضمون اصلي «آگاهي جنسيتي»، «باز نگرشي جنسيتي» و «كم‌رنگي جنسيت‌محوري» حاصل‌شده است. بر اساس يافته‌ها آگاهي جنسيتي بيان‌گر «فهم برساختگي نگرش‌هاي موجود به زن» و «فهم ماهيت مشترك زن و مرد در قرآن» بوده و «باز نگرشي جنسيتي» را كه شامل «تأمل در خوانش‌هاي ديني نسبت به زن» و «بازنگري در باورهاي اجتماعي نسبت به زن» بوده به دنبال داشته است كه درنهايت به «كم‌رنگي جنسيت‌محوري» شامل «كم‌رنگي نگاه هژموني مردسالارانه در خانواده» و «كم‌رنگي مزيت‌هاي مردسالارانه در جامعه» انجاميده است.