الگوي سواد يادگيري مادام‌العمر و نيازهاي روان‌شناختي: نقش ميانجي سرمايه‌هاي روان‌شناختي

هدف از پژوهش كاربردي حاضر شناسايي نقش واسطه‌اي سرمايه‌هاي روان‌شناختي در ارتباط نيازهاي روان‌شناختي و سواد يادگيري مادام‌العمر بود. پژوهش حاضر به روش توصيفي و براي شناسايي روابط ميان متغيرها در قالب مدل ساختاري، در طرح پژوهش هم‌بستگي انجام گرفت؛ بنابراين روابط ميان متغيرها در قالب الگوي ساختاري آزموده شد. جامعه آماري شامل دانش‌آموزان سال دوازدهم مقطع متوسطۀ شهرستان ابهر (ايران) بود كه در سال تحصيلي 1400-1399 مشغول تحصيل بودند. از بين آن‌ها 435 دانش‌آموز (384 دختر و 51 پسر) به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند و به پرسشنامه‌هاي نيازهاي اساسي روان‌شناختي (BNSG-S)، سرمايه‌هاي روان‌شناختي (PCQ) و سواد يادگيري مادام‌العمر (LLL) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري و با استفاده از نرم‌افزار Amos-24 تحليل شدند و به‌منظور تعيين پايايي ابزار از روش پايايي تركيبي استفاده شد. نتايج نشان داد، رابطه مستقيم نيازهاي روان‌شناختي با سرمايه‌هاي روان‌شناختي (β=0/73, P≤0/001 ) و رابطه مستقيم سرمايه‌هاي روان‌شناختي با سواد يادگيري مادام‌العمر (β=0/70, P≤0/001) معنادار بود. همچنين سرمايه‌هاي روان‌شناختي، رابطه بين نيازهاي اساسي روان‌شناختي و سواد يادگيري مادام‌العمر را به‌صورت كامل ميانجي‌گري مي‌كرد؛ درنتيجه مي‌توان با ارضاي بيشتر نيازهاي اساسي روان‌شناختي دانش‌آموزان، سرمايه‌هاي روان‌شناختي آن‌ها را بارور كرد و به‌تبع آن، ميزان سواد يادگيري مادام‌العمر آن‌ها را افزايش داد.