مقياس ايراني نيك‌زيستي نوجوانان: ساخت و ارزشيابي ويژگي‌هاي فني

هدف از اين پژوهش، تهيۀ ابزاري بومي براي سنجش نيك‌زيستي نوجوانان ايراني براساس مدل پنج‌عاملي ايپوچ (2016) بود. اين پژوهش از نظر هدف در زمرۀ پژوهش‌هاي بنيادي و از نظر شيوۀ گردآوري داده‌ها توصيفي-پيمايشي بود. جامعۀ پژوهش را دانش‌آموزان دورۀ متوسطۀ شهر تهران تشكيل دادند كه در دو مرحله و درمجموع 579 نفر (249 دختر و 330 پسر) به‌عنوان گروه نمونه و به شيوۀ تصادفي و دردسترس انتخاب شدند. در مرحلۀ اول، پس از بررسي پيشينۀ پژوهش و انتخاب الگوي نيك‌زيستي نوجوانان ايپوچ به‌عنوان مدل پايه، از مخزن 576 آيتمي اوليه، 121 آيتم توسط متخصصان انتخاب و سپس روايي صوري انجام شد. در مرحلۀ دوم تحليل آيتم و تحليل‌عاملي اكتشافي روي مقياس 99 آيتمي صورت گرفت. نتايج تحليل آيتم به حذف ده آيتم منجر شد. تحليل‌عاملي اكتشافي نشان از وجود پنج مؤلفه‌اي داشت كه در تطابق با الگوي نظري بود. نتايج تحليل موازي نيز خبر از غيرتصادفي قرارگرفتن آيتم‌ها در كنار هم و تأييد نتايج تحليل‌عاملي اكتشافي مي‌داد. ضريب همبستگي مؤلفه‌هاي استقامت با مقياس اهمال‌كاري (PAS) -0.52، اشتياق با انگيزش تحصيلي (ISM) 0.52 و طرد همسالان (PRS) 0.26 بود. همگوني دروني نمرۀ كل و خرده‌مقياس‌ها در بازۀ 0.79 تا 0.94 بود. تحليل‌ها با استفاده از نرم‌افزار20-SPSS انجام گرفت. مقياس نيك‌زيستي نوجوانان، داراي ويژگي‌هاي روان‌سنجي مناسبي است؛ به‌طوري‌كه مي‌تواند براي اهداف پژوهشي مورد استفاده قرار گيرد.