اثربخشي تمرين رايانه‌اي شناختي بر عملكرد بازداري پاسخ و توجه پايدار دانش‌آموزان با مشكلات رياضي

هدف پژوهش حاضر اثربخشي تمرين رايانه‌اي شناختي بر عملكرد بازداري پاسخ و توجه پايدار دانش‌آموزان با مشكلات رياضي بود. روش پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماري پژوهش دانش‌آموزان داراي اختلال رياضي شهر تهران بودند كه در سال تحصيلي 1398-1397 به تحصيل اشتغال داشتند. گروه نمونه شامل 24 دانش‌آموز پسر دبستاني داراي مشكلات رياضي بود كه از طريق نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي به دو گروه گواه (12 نفر) و آزمايش (12 نفر) تقسيم شدند. به‌منظور شناسايي دانش‌آموزان با مشكلات رياضي از آزمون ايران كي‌مت استفاده شد. همچنين هوش دانش‌آموزان با مقياس تجديدنظر شدۀ هوش وكسلر براي كودكان (WISC-R) ارزيابي شد. گروه آزمايش طي 25 جلسۀ 50 تا 60 دقيقه‌اي در برنامۀ مداخله‌اي شركت كردند. از آزمون‌هاي عملكرد پيوسته (CPT) و آزمون استروپ (Stroop) از مجموعه نرم‌افزارهاي علائم حياتي سيستم اعصاب مركزي (CNSVS) براي ارزيابي بازداري پاسخ و توجه پايدار دانش‌آموزان استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS22 و با استفاده آزمون‌هاي تحليل كواريانس تحليل شدند. نتايج آزمون استروپ نشان مي‌دهد تفاوت معناداري در نمرات پس‌آزمون دانش‌آموزان گروه آزمايش و گواه در زير مؤلفۀ خطاي ارتكاب وجود داشت (0.05 P). همچنين در آزمون عملكرد پيوسته، تفاوت گروه گواه و آزمايش پس از حذف اثر پيش‌آزمون در مرحله پس‌آزمون، در زيرمؤلفۀ خطاي ارتكاب و خطاي حذف معنادار بود (0.05 P). برنامۀ تمرين رايانه‌اي شناختي مي‌تواند سبب بهبود عملكرد بازداري پاسخ و توجه پايدار در دانش‌آموزان با مشكلات رياضي شود.