بررسي اثر تمرينات كم‌خطا و پرخطا بر يادگيري مهارت حركتي در كودكان: نقش بازپردازش آگاهانه

هدف از مطالعۀ حاضر، بررسي اثر تمرينات كم‌خطا و پرخطا بر يادگيري مهارت حركتي در كودكان و نقش بازپردازش آگاهانه بود. جامعۀ آماري پژوهش حاضر را كليۀ دانش‌آموزان مقطع ابتدايي پسر در بازۀ سني 10-7 سال شهر مشهد در سال تحصيلي 1398-1397 تشكيل دادند. بدين‌منظور، 48 دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي براساس سطوح بازپردازش و نوع پروتكل تمريني در چهار گروه كم‌خطا با بازپردازش آگاهانۀ پايين، كم‌خطا با بازپردازش آگاهانۀ بالا، پرخطا با بازپردازش آگاهانۀ پايين و پرخطا با بازپردازش آگاهانۀ بالا تقسيم شدند. اين پژوهش كاربردي است و در پنج مرحلۀ پيش‌آزمون، اكتساب، يادداري، انتقال و تكليف ثانويه انجام شد. پس از مرحلۀ اكتساب با فاصلۀ 24 ساعت، آزمون‌هاي يادداري، انتقال و تكليف ثانويه اجرا شدند. براي تحليل داده‌ها در مراحل اكتساب، يادداري، انتقال و تكليف ثانويه از آزمون تحليل واريانس مركب 2 (سطوح بازپردازش: بالا و پايين) × 2 (پروتكل تمرين: كم‌خطا و پرخطا) و آزمون تعقيبي LSD استفاده شد و با استفاده از نرم‌افزار spss24 تحليل شد. نتايج آزمون اكتساب نشان داد همۀ گروه‌ها پيشرفت داشته‌اند، اما دو گروه پرخطا با بازپردازش آگاهانۀ بالا و كم‌خطا با بازپردازش آگاهانۀ پايين عملكرد بهتري در مهارت پرتابي داشتند. همچنين در آزمون‌هاي يادداري و انتقال مشخص شد گروه‌هاي پرخطا با بازپردازش آگاهانۀ بالا و كم‌خطا با بازپردازش آگاهانۀ پايين به‌طور معناداري عملكرد بهتري از ساير گروه‌ها داشتند؛ بنابراين توصيه مي‌شود مربيان، روان‌شناسان و معلمان تربيت‌بدني هنگام طراحي تمرينات و برنامه‌هاي آموزشي مهارت‌هاي حركتي براي كودكان به اين متغيرهاي روان‌شناختي (بازپردازش آگاهانه) توجه ويژه‌اي داشته باشند.