رابطۀ مهارت‌هاي زباني با كاركردهاي اجرايي در دانش‌آموزان با آسيب شنوايي كاشت حلزون‌شده

هدف از پژوهش حاضر، تعيين رابطۀ مهارت‌هاي زباني با كاركردهاي اجرايي در دانش‌آموزان با آسيب شنوايي كاشت حلزون شده بود. پژوهش حاضر كاربردي و از نوع همبستگي بود. جامعۀ آماري پژوهش را دانش‌آموزان با آسيب شنوايي كاشت حلزون‌شده مشغول به تحصيل در مدارس عادي و استثنايي شهر تهران، با دامنۀ سني 11-7 تشكيل مي‌دادند. 58 آزمودني (30 دختر و 28 پسر) به شيوۀ نمونه‌گيري دردسترس از ميان دانش‌آموزان با آسيب شنوايي كاشت حلزون‌شده مشغول به تحصيل در مدارس عادي (29 نفر) و مدارس استثنايي (29 نفر) در سال تحصيلي 1399-1398 انتخاب و ارزيابي شدند. مهارت‌هاي كاركردهاي اجرايي و زباني به‌ترتيب با استفاده از پرسشنامۀ بريف (BRIEF) و آزمون رشد زبان (TOLD-P3) بررسي شدند. تحليل داده‌ها به‌كمك آزمون همبستگي پيرسون با استفاده از نسخۀ 26 نرم‌افزار SPSS انجام گرفت. نتايج نشان‌دهندۀ رابطۀ مثبت معنادار در سطح 0.01 ≥ P بين مهارت‌هاي زباني با مؤلفه‌هاي برنامه‌ريزي (0.646=r)، حافظۀ فعال (0.676=r)، بازداري (0.617=r) و كل كاركردهاي اجرايي (۶۹۹/0=r) دانش‌آموزان با آسيب شنوايي كاشت حلزون‌شده بود. براساس بررسي‌هاي صورت‌گرفته در اين پژوهش، مي‌توان گزارش كرد مهارت‌هاي زباني با مؤلفه‌هاي كاركردهاي اجرايي همبستگي معناداري دارند. با توجه به نقش زبان و كاركردهاي اجرايي در مديريت رفتار، تأكيد بر برنامۀ مداخله‌اي زودهنگام به‌منظور بهبود اين مهارت‌ها در كودكان با آسيب شنوايي ضروري است.