مقايسۀ سطح بازداري پاسخ در دانش‌آموزان ابتدايي نارساخوان تحولي ادراكي، زبان‌شناختي و عادي در خواندن

هدف پژوهش حاضر، مقايسۀ سطح بازداري پاسخ در دانش‌آموزان ابتدايي نارساخوان تحولي ادراكي، زبان‌شناختي و عادي در خواندن بود. پژوهش از نظر هدف بنيادي و از نظر شيوۀ جمع‌آوري داده‌ها توصيفي از نوع علي-مقايسه‌اي بود. اين پژوهش شامل سه جامعۀ آماري دانش‌آموزان پسر ابتدايي پايۀ سوم و چهارم نارساخوان ادراكي، نارساخوان زبان‌شناختي و عادي در خواندن در شهر مشهد در سال تحصيلي 1399-1398 بود كه از هر جامعه، 15 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه براي جامعۀ اول و دوم به‌صورت هدفمند و براي جامعۀ سوم به‌صورت تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. افراد نارساخوان به‌لحاظ هوش بهنجار بودند. ابزارهاي پژوهش آزمون‌هاي ماتريس‌هاي پيش‌روندۀ ريون (RPM)، ارزيابي توانايي خواندن فارسي (APRA)، رنگ و واژۀ استروپ (SCWT) و برو-نرو (GNG) بودند. داده‌هاي به‌دست‌آمده با نرم‌افزار SPSS 22 و با آزمون تحليل واريانس چندمتغيري تحليل شدند. نتايج نشان داد سطح بازداري پاسخ در سه گروه مورد مطالعه تفاوت معناداري دارد (0/001 P). سطح عملكرد دو گروه نارساخوان، هم در بازداري شناختي و هم در بازداري رفتاري به‌طور معناداري پايين‌تر از گروه عادي بود؛ درحالي‌كه بين دو گروه نارساخوان در هيچ‌كدام از متغيرهاي پژوهش تفاوتي مشاهده نشد؛ بنابراين براساس يافته‌ها، اگرچه در بازداري شناختي و بازداري رفتاري بين دو گروه نارساخوان تفاوتي وجود ندارد، ولي پايين‌بودن سطح بازداري‌ها در اين دو گروه نسبت به كودكان عادي اين ضرورت را ايجاب مي‌كند كه براي طراحي مداخلات توان‌بخشي، بازداري پاسخ ارزيابي شود.