رابطۀ ميان سبك‌هاي فرزندپروري و نشانه‌هاي اضطراب اجتماعي: نقش واسطه‌اي حساسيت بين فردي و نقش تعديل‌كنندۀ فرونشاني

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطۀ سبك‌هاي فرزندپروري و نشانه‌هاي اضطراب اجتماعي با نقش واسطه‌اي حساسيت بين‌فردي و نقش تعديل‌كنندگي فرونشاني در ميان دانشجويان دانشگاه تهران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف بنيادي و از لحاظ گردآوري داده‌ها، همبستگي و مطالعه‌اي مقطعي بود. جامعۀ آماري اين پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه تهران بود كه در سال تحصيلي 1400 مشغول تحصيل بودند. نمونۀ مورد بررسي نيز 226 دانشجو (137 زن و 89 مرد) بودند كه با نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. در اين پژوهش از پرسشنامه‌هاي مقياس اضطراب اجتماعي ليبوويتز (LSAS)، مقياس سبك‌هاي فرزندپروري بوري (PAQ)، مقياس حساسيت بين‌فردي بايس و پاركر (IPSM) و مقياس تنظيم هيجان گراس (ERQ) استفاده شد. تحليل آماري با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و مدل آماري تحليل اثر ميانجي‌- تعديلكننده صورت گرفت. تمامي مراحل آماري نيز به‌كمك نرم افزارهاي SPSS نسخۀ 21 و R.4.1.1 انجام شد. نتايج نشان مي‌دهد بين سبك‌هاي فرزندپروري و نشانه‌هاي اضطراب اجتماعي رابطۀ مستقيم و معناداري وجود دارد (P 0/01، r=0/21). همچنين حساسيت بين‌فردي سبب مي‌شود سبك‌هاي فرزندپروري بر نشانه‌هاي اضطراب اجتماعي تأثيرگذار باشد (0/05 P)؛ بنابراين حساسيت بين‌فردي نقش واسطه‌اي ايفا مي‌كند، اما نقش فرونشاني به عنوان تعديل كننده در رابطۀ بين سبك‌هاي فرزندپروري و نشانه‌هاي اضطراب اجتماعي در مدل حاضر تأييد نشده است (β=-0/022، P 0/05). با توجه به نتايج به دست آمده پيشنهاد مي‌شود كارگاه‌هاي آموزشي مناسب براي آموزش سبك‌هاي فرزندپروري به والدين برگزار شود تا از بروز مشكلات اضطرابي مانند اضطراب اجتماعي پيشگيري شود.