اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر نشخوار فكري، خودانتقادگري و افكار خودآيند منفي دانشجويان داراي تجربۀ شكست عشقي

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان خودشفقت‌ورزي بر نشخوار فكري، خودانتقادگري و افكار خودآيند منفي دانشجويان داراي تجربۀ شكست عشقي بود. روش مطالعۀ حاضر به لحاظ هدف كاربردي و طرح پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري شامل تمام دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد همدان در سال تحصيلي 1399-1398 بود كه از ميان آن‌ها 30 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در 2 گروه آزمايش و گواه (7 زن و 8 مرد در هر گروه) قرار گرفتند. شركت‌كنندگان براي پيش‌آزمون و پس‌آزمون به مقياس پاسخ‌هاي نشخواري (RRS)، پرسشنامۀ سطوح خودانتقادي (SSAS) و پرسشنامۀ افكار خودآيند (ATQ) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس و نرم‌افزار SPSS نسخۀ 24 تجزيه و تحليل شدند. نتايج پژوهش حاضر نشان مي‌دهد درمان مبتني بر شفقت بر مؤلفه‌هاي نشخوار فكري (0/001=P)، مؤلفه‌هاي خودانتقادگري (0/001=P) و افكار خودآيند منفي (0/001=P) دانشجويان داراي تجربۀ شكست عشقي اثربخش است. آموزش خودشفقت‌ورزي به اين افراد كمك مي‌كند در هر شرايطي خودپذيري داشته باشند كه موجب كاهش خودانتقادگري، تجربۀ نشخوار فكري و افكار خودآيند در اين افراد در شرايط بحراني مي‌شود. براساس نتايج حاصل از پژوهش حاضر، پيشنهاد مي‌شود كارگاه‌هاي آموزشي با عنوان خودشفقت‌ورزي براي دانشجويان مواجه‌شده با ضربۀ شكست عشقي برگزار شود.