رابطۀ سرمايه‌هاي رواني و اجتماعي با انواع بهزيستي: نقش واسطه‌اي معناي زندگي

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش واسطه‌اي معناي زندگي در رابطه با سرمايۀ روان‌شناختي و سرمايۀ اجتماعي با انواع بهزيستي بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و به‌لحاظ هدف كاربردي بود. جامعۀ آماري اين پژوهش را تمام دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي قم در ترم دوم سال تحصيلي 1401-1400 تشكيل دادند كه از ميان آن‌ها 234 دانشجوي دختر و پسر (با ميانگين سني 24.47 و انحراف معيار 7.189) دانشكده‌هاي گوناگون به‌صورت دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامۀ سرمايۀ اجتماعي اونيكس و بولن (SCQ)، سرمايۀ روان‌شناختي لوتانز (PCQ)، مقياس بهزيستي جامع كيز (CSM) و منابع معناي زندگي اشنل (SoMe) بود. داده‌ها با استفاده از روش مدل‌يابي معادلۀ ساختاري و به‌كارگيري نسخۀ 24 نرم‌افزار ايموس تحليل شدند. نتايج نشان داد الگوي فرضي اوليه با داده‌هاي مشاهده‌شده برازش مطلوب دارد. همچنين مطابق يافته‌ها، سرمايۀ روان‌شناختي و سرمايۀ اجتماعي با واسطۀ معناداري زندگي، با انواع بهزيستي رابطۀ مثبت معنادار دارند. از طرفي سرمايۀ روان‌شناختي با واسطۀ بحران معنا با انواع بهزيستي، رابطۀ منفي معنادار دارد، ولي چنين رابطه‌اي براي سرمايۀ اجتماعي با انواع بهزيستي با واسطۀ بحران معنا يافت نشد. با توجه به اهميتي كه سازه‌هاي سرمايۀ روان‌شناختي، سرمايۀ اجتماعي، معناداري زندگي و بحران معنا در انواع بهزيستي افراد جامعه دارند، بايد براي بهينه‌كردن اين ابعاد برنامه‌ريزي كرد.