مدل پيش‌بيني اضطراب اجتماعي براساس كمال‌گرايي و خودكارآمدي اجتماعي با ميانجي‌گري تحريف‌هاي شناختي در نوجوانان دختر و پسر

پژوهش حاضر با هدف ارائۀ مدل پيش‌بيني اضطراب اجتماعي براساس كمال‌گرايي و خودكارآمدي اجتماعي با ميانجي‌گري تحريف‌هاي شناختي در نوجوانان دختر و پسر صورت گرفت. روش پژوهش، توصيفي-همبستگي و تحليل مسير بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل تمام دانش‌آموزان دختر و پسر دورۀ متوسطۀ اول و دوم شهر اهواز بود كه در سال تحصيلي 1400-1399 مشغول به تحصيل بودند. نمونۀ آماري شامل 373 نوجوان بود كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده شامل مقياس اضطراب اجتماعي (CAS)، مقياس كمال‌گرايي (PS)، پرسشنامۀ تحريف‌هاي شناختي (CDQ) و پرسشنامۀ خودكارآمدي اجتماعي (SSEQ) بود. تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل مسير صورت گرفت. نتايج نشان داد كمال‌گرايي، خودكارآمدي اجتماعي و تحريف‌هاي شناختي با اضطراب اجتماعي داراي رابطۀ معنادار است (0/01 p). همچنين كمال‌گرايي و خودكارآمدي اجتماعي بر تحريف‌هاي شناختي با اضطراب اجتماعي اثر مستقيم معنادار دارد (0/01 p). علاوه‌براين مطابق نتايج بوت‌استراپ و سوبل، تحريف‌هاي شناختي در رابطۀ كمال‌گرايي و خودكارآمدي اجتماعي با اضطراب اجتماعي در نوجوانان دختر و پسر داراي نقش ميانجي‌گري معنادار است (0/01 p). درنهايت مدل از برازش مناسب برخوردار بود. با توجه به نقش ميانجي معنادار تحريف‌هاي شناختي لازم است درمانگران باليني با به‌كارگيري فنون شناختي، تحريف‌هاي شناختي نوجوانان را كاهش دهند.