بررسي علل ازكارافتادگي كاركنان پليس راهور به دنبال تروماهاي ناشي از حوادث ترافيكي استان تهران؛ يك مطالعه مقطعي

اهداف: پرسنل نيروهاي مسلح، ازجمله افراد در معرض آسيب ناشي از حوادث ترافيكي هستند كه اين حوادث مي‌تواند تأثير مستقيم و غيرمستقيم بر سلامت جسمي و رواني بلندمدت پرسنل داشته باشد. هدف از اين مطالعه تعيين علل ازكارافتادگي كاركنان راهور ناجا به دنبال تروماهاي ناشي از حوادث ترافيكي استان تهران بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع مقطعي است. جامعه آماري اين مطالعه شامل 404 پرونده پرسنل راهور ناجا بود كه از ابتداي سال‌ 1395 تا آبان‌ماه سال 1400، ازكارافتادگي ايشان توسط نهاد پليس راهنمايي و رانندگي فرماندهي انتظامي تهران بزرگ تأييد و ثبت شده بود. سپس علل از كارافتادگي افراد آسيب‌ديده از لحاظ بعد جسماني مورد بررسي قرار گرفت. براي توصيف مشخصات جمعيتي از آمار استنباطي و براي بررسي ارتباط متغيرها از آزمون لجستيك رگرسيون به سبك ورود (Enter) در سطح معناداري5 0/0 استفاده شد. در اين پژوهش داده‌ها با كمك نرم‌افزار SPSS 26 تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: در جمع‌بندي يافته‌هاي دموگرافيك از 404 نفر كاركنان راهور ناجا مورد مطالعه 401 نفر مرد و 3 نفر زن با ميانگين سني 7/88±36/05 سال بودند. بيشترين نوع آسيب‌ديدگي جسماني كه باعث ازكارافتادگي شده بود، مربوط به آسيب‌ديدگي اسكلتي عضلاني اندام فوقاني (35/9 درصد) و كمترين نوع آسيب‌ديدگي مربوط به آسيب به ريه (0/2 درصد) بود. شايع‌ترين آسيب‌ اسكلتي عضلاني اندام فوقاني در دست‌ها (66/39 درصد) و در اندام تحتاني در قسمت ساق پا (37/12 درصد) اتفاق افتاده بود. همچنين با افزايش سابقه خدمتي و سن كاركنان راهور ناجا، تعداد افراد آسيب‌ديده كمتر شد. نتيجه‌گيري: بيش‌ترين نوع آسيب‌ديدگي جسماني و از كارافتادگي كاركنان راهور ناجا مربوط به آسيب‌ديدگي اسكلتي عضلاني در اندام‌هاي فوقاني و تحتاني است، بنابراين با درنظرگرفتن وسيله‌اي حفاظتي براي اين نواحي، مي‌توان شاهد كاهش اين نوع آسيب‌ديدگي‌ها باشيم.