اثربخشي آموزش مهارت هاي ارتباطي بر سازگاري اجتماعي و مسئوليت پذيري دانش آموزان دختر زورگو كرج

اهداف: براي كنترل پديده زورگوريي، انجام برنامه هاي مداخله اي ضروري به نظر مي رسد. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير اثربخشي آموزش مهارت هاي ارتباطي بر سازگاري اجتماعي و مسئوليت پذيري دانشآموزان دختر زورگو كرج بود. مواد و روشها: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري تحقيق، تمامي دانش آموزان زورگو دختر پايه 10 از ناحيه دو شهر كرج در سال تحصيلي 1398-99 بود كه از بين آنان به صورت تصادفي 30 دانش آموز كه نمره بالايي در پرسشنامه زورگويي و نمره پاييني در پرسشنامه مسئوليت پذيري كاليفرنيا و سازگاري اجتماعي Sinha و Singh گرفته بودند، در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل جايگزين شدند. برنامه آموزشي مهارتهاي ارتباطي در 10 جلسه روي گروه آزمايش اجرا شد. تجزيه و تحليل دادهها با استفاده از روشهاي توصيفي و تحليل كوواريانس در نرم افزار SPSS 23 انجام شد. يافته ها: سن نمونه هاي مورد مطالعه در گروه آزمايش و كنترل بين 16 تا 18 سال بود. ميانگين نمرات پس آزمون گروه آزمايش در متغير سازگاري اجتماعي 16/20±2/18آ و مسئوليت‌پذيري 3/81 ±25/13 بود كه نسبت به نمرات پيش‌آزمون (به ترتيب 2/07 ±11/87 و 2/99 ±13/60) افزايش داشت در دو گروه تفاوت آماري معنادار وجود داشت؛F=66/980 05/p˂0 مهارتهاي ارتباطي در گروه آزماي ش توانست 75 درصد واريانس متغير وابسته را تبيين كند ( p˂0.001) F=66/980 ؛Eta=0/713. نتيجه گيري: آموزش مهارتهاي ارتباطي مي تواند به عنوان يك روش مداخله اي مناسب براي كمك به فرآيند سازگاري و مسئوليت پذيري در دانش آموزان استفاده شود.