اثربخشي آموزش مراقبه بر بهزيستي روانشناختي، تنظيم هيجان و كيفيت خواب زندانيان مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر صنعتي

اهداف: اعتياد به مواد مخدر بيماري رواني عود كننده و مزمني است كه با اختلالات انگيزشي شديد و از دست دادن تسلط رفتاري همراه است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مراقبه بر بهزيستي روان شناختي تنظيم هيجان و كيفيت خواب زندانيان مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر صنعتي انجام شد. مواد و روشها مطالعه حاضر از نوع نيمه آزمايشي است كه از طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش تمامي مددجويان اردوگاه حرفه آموزي و كاردرماني آذربايجان غربي در سال ۱۴۰۱ بود كه به سوء مصرف مواد مخدر صنعتي مبتلا بودند ۹۲۰) نفر ۳۰) نفر به شيوه در دسترس و بر اساس ملاكهاي ورود و خروج غربال شدند و در دو گروه ۱۵ نفره به شيوه تصادفي ساده جايگزين شدند يك گروه به عنوان گروه آموزش درماني مراقبه و يك گروه هم به عنوان گروه گواه نامگذاري شدند جهت آموزش مراقبه از راهنماي آموزش مراقبه لطفي كاشاني، مفيد و سرفراز مهر (۱۳۹۲) در هشت جلسه ۶۰ دقيقه اي استفاده شد و براي جمع آوري دادهها از پرسش نامه تنظيم هيجان گارنفسكي و همكاران (۲۰۰۲) پرسش نامه بهزيستي روان شناختي ريف (۱۹۹۵) و پرسشنامه كيفيت خواب پيتزبورگ (۱۹۸۹) استفاده شد. داده ها به كمك روش آماري استنباطي تحليل كوواريانس تك متغيره با استفاده از نرم افزار 26 SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد كه ميانگين سني گروه آزمايش ۳۹/۲۳۱۶/۰۴ سال و گروه كنترل ۴۲/۴۱۷/۵۹ سال بود. بين دو گروه از نظر سن ارتباط معناداري وجود نداشت .۰/۱۲۵=P). همچنين يافته هاي پژوهش نشان داد كه اثربخشي آموزش مراقبه بر بهزيستي روان شناختي (۰/۰۵ p) تنظيم هيجان (۰/۰۵ P) و كيفيت خواب (۰/۰۵ p)، زندانيان مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر صنعتي مثبت و معنادار بود. نتيجه گيري آموزش مراقبه باعث افزايش بهزيستي رواني تنظيم هيجان و كيفيت خواب زندانيان مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر صنعتي مي شود