نقش واسطه‌اي استرس ادراك‌شده در رابطه بين سبك‌هاي زندگي ارتقادهنده سلامت با اضطراب بيماري در كادر درمان بيمارستان الغدير

اهداف كادر درمان همواره در خط مقدم مبارزه عليه بيماريها و ارتباط با بيمار قرار دارند و درماندگيهاي روان شناختي شامل افسردگي و اضطراب در بسياري از كاركنان شاغل در خط مقدم مبارزه با بيماريها گزارش شده است. پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط بين سبكهاي زندگي ارتقادهنده سلامت با اضطراب بيماري با نقش واسطهاي استرس ادراك شده در كادر درمان بيمارستان الغدير انجام شد. مواد و روشها تحقيق حاضر يك تحقيق كاربردي و از نظر ،ماهيت توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري كادر درمان بيمارستان الغدير تبريز كه در سال ۱۴۰۱ شاغل ،بودند در نظر گرفته شد (۳۱۵) نفر) نمونه آماري پژوهش با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده ۲۳۶ نفر تعيين شد. در اين پژوهش سه پرسشنامه استاندارد شامل مقياس اضطراب بيماري تيلور و كاكس ،(۱۹۹۸) پرسش نامه استرس ادراك شده كوهن و همكاران (۱۹۸۳) و پرسش نامه سبك زندگي ارتقادهنده سلامت واكر و همكاران (۱۹۹۷) براي گردآوري دادهها استفاده شدند. دادهها با استفاده از تحليل مسير كمترين مربعات جزيي با نرم افزار PLS تحليل شدند. يافته ها: يافتههاي توصيفي نشان داد كه ۱۸۸ نفر از شركت كنندگان ۷۹/۷) درصد زن و ۴۸ نفر از شركت كنندگان (۲۰/۳ درصد مرد بودند آزمون مدل پژوهش نشان داد كه مدل ساختاري رابطه سبكهاي ارتقادهنده سلامت با اضطراب بيماري با واسطه گري استرس ادراك شده از برازش مطلوبي برخوردار بود تحليل مدل نشان داد كه در مسير مستقيم، سبكهاي زندگي ارتقادهنده سلامت رابطه منفي و معني دار با اضطراب بيماري داشت (۱۰/۱۴۴- ۲/۱۸=t) و در مسير غيرمستقيم رابطه سبكهاي ارتقادهنده سلامت با اضطراب بيماري از طريق متغير واسطه گر استرس ادراك شده، منفي و معنادار بود (۳/۵۴۱) استرس ادراك شده رابطه بين سبك ارتقادهنده سلامت و اضطراب بيماري را ۴۷ درصد تبيين كرد (۰/۴۷=VAF). نتيجه گيري: يافتههاي اين پژوهش نشان داد كه استرس ادراك شده ميتواند رابطه بين سبكهاي ارتقادهنده سلامت و اضطراب بيماري را در نمونه انتخابي افراد مراجعه كننده به بيمارستان الغدير تبريز به صورت منفي و معنادار واسطه كند.