بررسي و پيش‌بيني وضعيت خشك‌سالي در مناطق زاگرسي بر اساس شاخص‌هاي سنجش‌ازدور و مدل‌هاي گردش عمومي جو در دوره 20 ساله

خشك‌سالي در زاگرس كه يكي از مهم‌ترين اكوسيستم‌هاي ايران مي‌باشد چالشي بزرگ است. سنجش از دور در پايش و مديريت منابع طبيعي كاربردي كم‌نظير دارد. هدف اين مطالعه بررسي و تحليل وضعيت خشكسالي در زاگرس مياني و جنوبي براساس مدل هاي گردش عمومي جو و شبكه عصبي در ارتباط با شاخص هاي سنجش دوريNDVI ، VCI، TCI ، VHI ، DDI ، EVI ، NDWI و SAVI مي باشد. براي بررسي روند خشكسالي و پيش بيني آن از تصاوير سري زماني ماهواره موديس در دوره زماني 20 ساله استفاده شد. نخست شاخص هاي مذكور از محصولات MOD021KM سنجنده Terra طي سالهاي2000 تا 2019 توليد شدند و به كمك مدل هاي آماري– ديناميكي MP5 تحت سناريوهاي RCP 2.6، RCP 4.5 و RCP 8.5 طي دوره 2020 تا 2039 و شبكه عصبي و شاخص هاي سنجش از دوري ميزان بارش برآورد شد. وضعيت خشكسالي به صورت 2 دوره، بر اساس روش SPI براي 20 سال وضعيت موجود (2019 – 2000) و بر اساس سناريوهاي RCP و روش هاي سنجش از دور و شبكه هاي عصبي براي 20 سال آينده (2039 – 2020) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاكي از ترسالي شديد و بسيار شديد در دوره 2019 – 2000 و دوره ي 20 سال آينده در نواحي مرتفع منطقه مي‌باشد. همچنين تحليل فضايي و پيش‌بيني خشكسالي ها نشان دهنده الگوي نامنظمي در همه ي شاخص ها بوده و تنها در شاخص هاي NDVI و SAVI تحليل فضايي خشكسالي ها توانسته است الگوي نسبتاً منظمي را ارائه كند