بينامتنيت دعاي پنجاهم صحيفه سجاديه و قرآن

بينامتني يكي از رويكردهاي مورد توجه در پژوهش‌هاي دهه‌ اخير در عرصه ادبيات است. بينامتني، نظريه‌اي است كه به بررسي رابطه بين دو متن مي‌پردازد. قرآن كريم كه در رأس ميراث ديني قرار دارد، همواره سرچشمه اقتباس بسياري از متون ادبي و ديني بوده است و صحيفه سجاديه كه از آن به «اخت القرآن» تعبير مي‌شود، مفاهيم و تعابير قرآني بسياري در آن تجلي يافته است. پژوهش حاضر به بررسي رابطه‌ بينامتني قرآن و فرازهاي دعاي پنجاهم صحيفه سجاديه پرداخته و با روش توصيفي تحليلي به اين نتيجه دست يافته است كه بين آيات قرآن و كلام امام سجاد(ع) پيوند دوسويه و رابطه تنگاتنگي وجود دارد. امام(ع) در طول اين دعا، از انواع بينامتني ساختاري، مضموني و واژگاني بهره برده‌اند به گونه‌اي كه قرآن در درخواست‌هايشان تجلي يافته است و ساختار كلام او در اين دعا، بيشتر از نوع بينامتني مضموني و نوع رابطه آن، از نوع نفي متوازي است.