شأن شناختي قصص قرآن در زبانِ دين، از منظر علامه طباطبايي

از منظر ناشناخت‌گرايان گزاره‌هاي ديني توصيف‌گر حقايق معنوي و واقعيات عيني نيستند و در برخي آراء معنادار هم تلقي نمي‌شوند. در اين نگرش داستان‌هاي ديني نيز اشاره‌اي به واقعيت ندارند؛ بلكه به مقاصد ديگري بيان شده‌اند. در اين راستا توجه به جنبه‌هاي عملي گزاره‌هاي ديني اهميت بيشتري دارد. عمده متفكران اسلامي مانند علامه طباطبايي معتقد به شأن شناختي زبان دين هستند. از منظر علامه طباطبايي تمام گزاره‌هاي ديني، معنادار و حقيقي قلمداد مي‌شوند و قصص قرآن نيز از جمله گزاره‌هاي تاريخي هستند كه به عنوان اِخبار از حقايق گذشته يا تمثيل از نوع حقيقي بيان شده‌اند. اين نوشتار با روش توصيفي_ تحليلي به يك سؤال اصلي پاسخ مي‌دهد: از منظر علامه طباطبايي قصص قرآني داراي چه شأني در زبان دين است؟ جهت پاسخ به اين سؤال اصلي، پس از بررسي شأن شناختي زبان دين از منظر متفكران اسلامي و غربي به نظرات علامه طباطبايي پيرامون زبان دين در قصص قرآني پرداخته مي شود.