بررسي و تحليل وجوه ادبي در تفسير قرآن (نمونه موردي: تفسير القرآن العظيم ابن‌كثير)

منابع ادبي به عنوان يكي از منابع تفسير نقش بسزايي در فهم درست از آيات دارند و مقصود از آن، واژگان و متون ادبيات عرب است كه ياري‌گر مفسّر در فهم معناي لغوي، ساختار نحوي و بلاغي آيات است و جايگاه متقدمي نسبت به ساير منابع دارند؛ زيرا بدون فهم واژگان و ساختار ادبي قرآني، اولين مرحله‌ي فهم شكل نمي‌گيرد. ابن‌كثير مورخ‌، مفسّر و محدّث‌ شافعى‌ قرن هشتم، صاحب «تفسير القرآن‌ العظيم‌« است كه ضمن تفسير نقلي آيات، در موارد بسياري از داشته‌هاي ادبي خود نيز بهره گرفته است. نگارنده در صدد است با روش توصيفي تحليلي، ميزان و چگونگي بهره‌برداري مفسر از وجوه ادبي(صرف و نحو، بلاغت و مفاهيم ادبي) در تبيين آيات را مورد بررسي قرار دهد. نتيجه‌ي پژوهش نشان داده كه وي، وجوه ادبي را در قالب بيان آراء مستقل با استناد به شواهد شعري معتبر و يا نقد آراء ادبي ديگر علماء يا نقل قول مستقيم آراء پرداخته است.