بررسي نياز آبي تالاب هامون صابوري جهت كاهش اثرات گرد و غبار در زابل با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي

نياز به انرژي برقابي و توسعۀ كشاورزي در بالادست حوضۀ آبريز رودخانۀ هيرمند ميزان آب ورودي به منطقۀ سيستان را به صورت چشم‌گيري كاهش داده كه نتيجۀ آن كاهش نياز زيست‌محيطي و افزايش دورۀ خشكي تالاب بين‌المللي هامون بوده است. اين مسئله باعث كاهش حجم آب هامون‏هاي سيستان و خشك ‌شدن بخش زيادي از آن‌ها در سال‏هاي اخير شده است. به دليل وجود بادهاي 120روزه و موقعيت تالاب صابوري، يكي از تالاب‏هاي سه‌گانۀ هامون، اين تالاب توسط برخي محققان به عنوان يكي از منشأهاي گرد و غبار در منطقه معرفي شده است. در اين تحقيق كاهش اثرات گرد و غبار بر اثر افزايش سطح آبي با كمك تصاوير ماهواره‏اي بررسي شد. به منظور بررسي دقيق موضوع و برآورد ميزان نياز تخصيص آب براي كاهش گرد و غبار، سطح پوشش آب در تالاب صابوري ايران با استفاده از شاخص آب تفاضلي نرمال‌شده (NDWI) در 113 تصوير ماهواره‏اي از سال 1388 تا 1397 محاسبه و روزهاي گرد و غبار در شهر زابل از ايستگاه هواشناسي استخراج شد. با بررسي روزهاي گرد و غبار ماهيانۀ شهر زابل و پوشش سطح آب ماهيانه در تالاب، مشاهده شد كه هيچ نوع همبستگي بين دو پارامتر يادشده وجود ندارد و پوشش تالاب هامون صابوري اثري بر ميزان گرد و غبار شهر زابل نمي‏گذارد. همچنين در سال‏هاي 1392 و 1397 كمترين سطح آب و كمترين ماندگاري آب در تالاب اتفاق افتاده و تنها سطحي معادل 150 كيلومتر مربع سطح پوشش آب بوده است.