بررسي ارتباط خشك‏سالي هيدرولوژيكي و ميزان هدايت الكتريكي رودخانه در ايستگاه‌هاي پايين‌دست رودخانۀ كرخه

اين تحقيق با هدف بررسي تأثير دوره‌هاي خشكسالي هيدرولوژيكي بر ميزان هدايت الكتريكي آب، در ايستگاه‏هاي منتخب حوضۀ‏‏ جنوبي رودخانۀ كرخه انجام شد. براي بررسي روند داده‏ها از آزمون من كندال و براي تعيين نقاط شكست در روند داده‏ها از آزمون پتيت استفاده شد. نتايج آزمون پتيت براي پارامتر هدايت الكتريكي بيانگر شكست در روند داده‏ها طي سال‏هاي 1375 و 1376 در ايستگاه‏هاي مختلف بود. بررسي داده‏ها نشان داد هدايت الكتريكي در رودخانۀ كرخه روند افزايشي داشته ‏است. اين افزايش با كاهش شديد دبي، ناشي از خشك‏سالي‏‏هاي متوالي در رودخانۀ كرخه همراه بوده ‏است. همچنين، روند شاخص خشك‏سالي SDI همواره با روند افزايش EC در رودخانۀ كرخه همراه نبوده است. به ‏‏‏‏علاوه، افزايش هدايت الكتريكي در ايستگاه‏هاي پايين‏دست سد كرخه، احتمالاً بيشتر‏ به‏ دليل كاهش دبي ناشي از تنظيم دبي توسط سد بوده‏ است. با مشاهدۀ نقطۀ شكست در سري زماني دبي و هدايت الكتريكي در سال 1376، مشاهده شد كه بروز خشك‏سالي و در نتيجه، افزايش شوري پيش از آبگيري سد كرخه رخ داده ‏‏است. همچنين، در سال‏هاي پس از بهره‏برداري از سد تغييرات هدايت الكتريكي در ايستگاه‏هاي عبدالخان و پاي ‏پل فاقد روند قابل توجهي است. به نظر مي‏رسد در سال‏هاي پس از بهره‏برداري، سد كرخه تنها عامل مؤثر بر بروز روند افزايش هدايت الكتريكي در ايستگاه‏هاي واقع در پاياب نبوده و افزايش بروز خشكسالي و افزايش مصارف در مناطق بالادست هم بر كاهش دبي و در نتيجه، افزايش شوري كرخۀ جنوبي مؤثر بوده‏اند.