آثار زيست محيطي و اقتصادي استفاده از پساب در بخش كشاورزي جنوب شهر تهران با كمك مدل SWAT

موقعيت مكاني شهر تهران به عنوان بزرگ‏ترين مصرف‏كنندۀ آب شهري در كشور به گونه‏اي است كه حجم قابل توجهي از منابع آب سطحي در نهرها و كانال‏هاي مناطق جنوبي تهران جاري مي‏شود. اين رواناب‏هاي سطحي آلوده در حال حاضر در تلفيق با آب زيرزميني در كشاورزي جنوب تهران مورد استفاده قرار مي‏گيرند كه پيامدهاي نامطلوب محيط زيستي را به همراه دارند. طرح ساماندهي آب‏هاي سطحي آلودۀ جنوب تهران در شركت آب منطقه‏اي تهران براي رفع اين معضل مورد مطالعه قرار گرفته است. از اين‏رو در اين مقاله، به بررسي اثرات اقتصادي و محيط زيستي استفاده از پساب در بخش كشاورزي جنوب استان تهران در شرايط ساخت تصفيه‏خانه‏هاي آب‏هاي سطحي و تأسيس شبكۀ آبياري و زهكشي ري و مقايسۀ نتايج با شرايطي كه در منطقه از آب آلوده براي آبياري استفاده مي‏شود، پرداخته شده است. در اين تحقيق، دورۀ آماري 20 ساله (1999 تا 2018) در جهت انجام شبيه‏سازي در نظر گرفته شده است. با توجه به نتايج به‏دست‏آمده، در صورت اجراي طرح ميزان رواناب خروجي به طور متوسط از 201 به 84 متر مكعب در هكتار و ميزان نيترات موجود در رواناب خروجي به طور متوسط از 14 به 0.1 كيلوگرم در هكتار كاهش يافته است. همچنين، با ورود پساب به محدودۀ طرح و استفاده از پتانسيل كودي پساب، مي‏توان ميزان مصرف كود ازته را 5039 تن كاهش داد كه به واسطۀ آن هزينه‏هاي كشاورزان محدوده تا 55431 ميليون ريال كاهش مي‏يابد. در نتيجه، اجراي طرح ساماندهي آب‏هاي سطحي آلودۀ جنوب تهران اثرات محيط زيستي مثبتي به همراه خواهد داشت.