تعيين تأثير تغيير اقليم بر خشك سالي آب زيرزميني با استفاده از برونداد مدل‌هاي CMIP6 (مطالعۀ موردي: دشت شهركرد)

آب زيرزميني همواره از باارزش‏ترين منابع آبي در هر منطقه به شمار مي‏رود و در بسياري از مناطق خشك و نيمه‌خشك جهان نظير كشور ايران، اصلي‏ترين منبع براي تأمين نيازهاي شرب و كشاورزي محسوب مي‏شود. در ساليان اخير، با افزايش جمعيت، افزايش برداشت از آبخوان‏ها و تغييرات ‏اقليمي، بسياري از آبخوان‏هاي كشور در شرايط وخيم قرار دارند و اين شرايط در بسياري از آبخوان‏هاي كشور ادامه‏دار بوده يا شرايط در حال بدتر شدن است. در اين پژوهش به منظور تعيين تأثير تغيير اقليم بر خشكسالي آب زيرزميني آبخوان دشت شهركرد، از برون‌داد مدل‏هاي CMIP6 و شاخص‏هاي خشكسالي SPI و GRI استفاده شده است. شبيه‏سازي‏هاي مدل GFDL-ESM4 نشان مي‏دهد متوسط بارندگي تا سال 2050 در دشت شهركرد، تحت سناريوي SSP1-2.6 4.85 ميلي‌متر افزايش و تحت سناريوي SSP5-8.5 21.34 ميلي‌متر كاهش مي‏يابد. در ادامه، به منظور تعيين تأثير تغيير اقليم بر آبخوان دشت شهركرد از رابطۀ رگرسيوني ميان دو شاخص SPI و GRI در شش پيزومتر منتخب استفاده شده است. نتايج نشان مي‏دهد خشكسالي‏هايي با شدت و مدت بيشتر در منطقه به وقوع خواهد پيوست و بيش از 60 درصد از دورۀ آيندۀ آبخوان دشت شهركرد در شرايط خشكسالي قرار خواهد داشت و شديدترين خشكسالي تحت سناريوي SSP1-2.6 52 ماه دوام داشته و شدت آن 59.32 خواهد بود و تحت سناريو SSP5-8.5 70 ماه دوام داشته و شدت آن 86.59 خواهد بود.