كيفيت ارتباط كاركنان درماني با خانواده بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه: يك مطالعه مروري

پيش‌زمينه و هدف: به دنبال بستري شدن فرد بيمار در بخش مراقبت‌هاي ويژه، خانواده وي در معرض مجموعه‌اي از واكنش‌هاي جسمي، رواني، اجتماعي و معنوي مي‌گيرد. در اين مرحله يكي از عوامل كمك‌كننده به خانواده‌ها جهت سازش با بحران پيش‌آمده برقراري ارتباط كاركنان درماني شاغل در بخش‌هاي ويژه با خانواده‌ها هست. به راين اساس، اين مطالعه باهدف بررسي كيفيت ارتباط كاركنان درماني با خانواده بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه انجام شده است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مروري در سال 1401 با جستجوي مقالات مرتبط در پايگاه‌هاي علمي Science Direct, Web of Science, PubMed, Irandoc, Magiran, SID, انجام شد. كليه مقالات به دو زبان فارسي و انگليسي در بازه زماني 2005- 2022 و 1384- 1401 بررسي شدند كه در پايان مراحل غربالگري 14 مقاله مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: با توجه به مطالعات مرور شده، كيفيت ارتباط بين خانواده‌هاي بيماران و كاركنان درماني شاغل در بخش مراقبت‌هاي ويژه ضعيف و نامطلوب گزارش شده است. عوامل مختلفي در بروز اين وضعيت نقش دارند كه در دو حيطه عوامل فردي و عوامل شغلي-محيطي قابل‌ تقسيم‌بندي بوده و منجر به تضعيف كيفيت ارتباط مي‌شوند. بحث و نتيجه‌گيري: كليه كاركنان بخش مراقبت‌هاي ويژه اعم از پزشكان و پرستاران به‌عنوان اعضاي اصلي تيم مراقبت و درمان بايد به خانواده بيماران به‌عنوان جزئي مؤثر در فرايند درمان بيمار توجه ويژه نموده و با تلاش بر اجراي رويكردهايي مانند مراقبت خانواده محور، سعي در افزايش كيفيت ارتباطات كه عنصر و هسته مركزي حمايت از خانواده بيمار بشمار مي‌آيد، داشته باشند.