بررسي تأثير برنامه تعامل بين نسلي بر سلامت رواني سالمندان

پيش‌زمينه و هدف: افزايش اميد به زندگي، پير شدن جمعيت، و تغيير ساختار خانواده منجر به كاهش روابط بين نسلها شده و بر سلامت روان همگان و به‌ويژه سالمندان تأثير گذاشته است. مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير برنامه تعامل بين نسلي بر سلامت رواني سالمندان انجام شد. مواد و روش كار: در اين كارآزمايي باليني تصادفي شده، 20 سالمند بالاي 60 سال همراه با نوه‌هاي خود در يكي از مدارس ابتدايي دخترانه قم در يك برنامه تعامل بين نسلي در قالب يك بازي در 6 جلسه 90 دقيقه‌اي به مدت 6 هفته شركت كردند. داده‌ها قبل، بلافاصله بعد، و 4 هفته بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه مشخصات فردي و پرسشنامه سلامت عمومي كلدبرگ جمع‌آوري‌شده و با آزمون‌هاي تي مستقل، آناليز واريانس با اندازه‌گيري تكراري، t زوجي، مربع كاي، و دقيق فيشر آناليز شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد در گروه مداخله ميانگين نمره سلامت روان بلافاصله بعد و يك ماه بعد از مداخله تفاوت معني‌داري با ابتداي مطالعه داشت، و از نمره 10.67 ±21.10 در ابتداي مطالعه به 45.4 (7.15 بعد از مطالعه و سپس به 6.31 (13.10 يك ماه بعد از مطالعه تغيير يافت. در نمرات سلامت روان گروه كنترل در طول مطالعه تغيير معني‌داري ايجاد نشد. نتيجه‌گيري: برنامه‌هاي بين نسلي مي‌توانند به‌عنوان روشي مؤثر براي تقويت سلامت روان سالمندان بكار برده شوند و بايد زمينه‌هاي ارتباط بين نسلي سالمندان با نوه‌هاي خود فراهم گردد.