اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر فشارخون، ضربان قلب و شاخص توده بدني كاركنان فوريت‌هاي پزشكي مبتلا به بيماري كوويد 19

پيش‌زمينه و هدف: با شيوع ويروس كرونا در دنيا، كاركنان فوريت‌هاي پزشكي دچار مشكلات جسمي و رواني شده‌اند كه نياز به مداخلات درماني داشتند. پژوهش حاضر باهدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر فشارخون، ضربان قلب و شاخص توده بدني كاركنان فوريت‌هاي پزشكي مبتلا به بيماري كوويد 19 انجام شد. مواد و روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با استفاده از تحليل‌هاي آماري پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري در اين پژوهش شامل كليه كاركنان فوريت‌هاي پزشكي مبتلا به كرونا شهر مشهد در سال 1400 بود. از بين اين جمعيت، 40 نفر با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي با روش قرعه‌كشي در دو گروه آزمايش (20 نفر) و گروه كنترل (20 نفر) قرار گرفتند. درمان مبتني بر شفقت در قالب 8 جلسه 90 دقيقه‌اي و هفته‌اي يك بار براي گروه آزمايش اجرا شد و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكردند. ابزار اندازه‌گيري فشارسنج جيوه‌اي ريشتر آلمان با كاف بازويي بود. شركت‌كنندگان در مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون ازنظر فشارخون، ضربان قلب و شاخص توده بدني موردسنجش قرار گرفتند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس تك متغيري با نرم‌افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد. يافته‌ها: طبق نتايج اين پژوهش، درمان مبتني بر شفقت بر ميزان فشارخون، ضربان قلب و شاخص توده بدني كاركنان فوريت‌هاي پزشكي مبتلا به بيماري كوويد 19 تأثير داشت (0.01 P). ميزان اين تأثير بر اساس مقدار مجذور اتا بر روي فشارخون سيستوليك برابر 0.32، بر روي فشارخون دياستوليك برابر 0.51، بر روي ضربان قلب برابر 0.41، و بر روي شاخص توده بدني برابر 0.35 بود. بحث نتيجه‌گيري: با توجه به تأثير درمان مبتني بر شفقت بر ميزان فشارخون، ضربان قلب و شاخص توده بدني كاركنان فوريت‌هاي پزشكي مبتلا به بيماري كوويد 19، پيشنهاد مي‌گردد مشاوران و درمانگران از رويكرد درمان مبتني بر شفقت در كاهش مشكلات كاركنان فوريت‌هاي پزشكي بهره ببرند.