بررسي و تحليل توزيع فضايي كودكان بازمانده از تحصيل در كشور با استفاده از GIS (پراكنش فضايي بازماندگي از تحصيل)

هدف: اولين جنبه از فقر آموزشي بازماندگي تحصيلي است. سواد در جهان امروز شرط اصلي توانمندسازي انسان در مواجهه با دنياي جديد است، زندگي بدون كسب سطحي از آموزش و سواد با دشواري‌هاي زيادي مواجه مي‌شود. بي‌سوادي و كم سوادي هم علت ايجادكننده و هم علت باقي ماندن بسياري از آسيب‌هاي اجتماعي است. اولين و مهمترين قدم در رفع هر مشكلي شناخت دقيق آن و آگاهي بر چگونگي پراكنش آن در سطح جامعه است. درهمين رابطه، مقاله حاضر با استفاده از تحليل ثانويه داده‌هاي سرشماري (1395) به تحليل فضايي كودكان بازمانده از تحصيل در سطح شهرستان و استان‌هاي كشور پرداخته‌است. براي تحليل داده‌ها از شاخص‌هاي عمومي و محلي روابط فضايي و نرم‌افزارهاي ArcGis و SPSS استفاده شده‌است. نتايج نشان داد دو متغير مهم وضعيت اشتغال و تاهل كودكان بر اساس جنسيت تفاوت معني‌داري دارد. همچنين بر اساس نتايج آزمون موران عمومي و شاخص Gi ميزان كودكان بازمانده، از تحصيل به طور قوي تمايل به متمركزشدن و خوشه‌اي شدن در فضا دارد. شهرستان‌هاي مناطق مرزي به‌ويژه جنوب شرقي و شمال غربي به شدت تحت تاثير ميزان بالايي از كودكان بازمانده از تحصيل هستند درحالي كه مناطق مركزي كشور پايين‌ترين ميزان بازماندگي از تحصيل را دارند. اين الگوي پراكنش كاملا با الگوي توسعه‌يافتگي مناطق كشور هماهنگي دارد. درنتيجه مي‌توان اظهار داشت كه هرگونه برنامه‌ريزي و سرمايه‌گذاري در اين مسئله بايد با توجه به تفاوت‌هاي منطقه‌اي صورت گيرد. توسعه اقتصادي‌اجتماعي موزون در كشور مهمترين راه برون رفت از اين مسئله اجتماعي است. نوآوري و اصالت: بررسي پراكنش فضايي كودكان بازمانده از تحصيل در سطح شهرستاني